Zondag ochtend zat ik om zes uur al met blocnote en pen in de kamer naar de tuin te turen. Ik zat in de startblokken om onze tuinvogels te tellen want dat doet natuurlijk iedereen tijdens onze nationale vogel teldag. Na tweeënhalf uur turen in het donker zag ik de eerste vogel onze tuin in waggelen. Het was een pimpelmees die de hele zaterdagnacht flink was doorgezakt en in zwaar beschonken toestand tegen een lantaarn stond te leunen en op een denkbeeldige bel stond te drukken. Ik deed de schùifpùi open en vroeg wat ie nâh ègelèk stond te drukke op onze paal. “Ik sta al een poosje te bellen maar mijn vrouw doet niet open. te-ring... Lees meer...