storm
Stuivend zand en (bijna) nergens water. De training van Dinsdag was voor ons een ware hel. Zware windstoten rondvliegende takken, duinen die door de wind werden verplaatst. Zelfs het spaarzame haar op mijn uitgedunde kaaskop zat vol met duinzand. Wind, regen en een heuse zandstorm kon ons die hards niet deren. Zelfs de soms heel vreemde oefeningen die we moesten uitvoeren van onze duintrainerd kon deze pret niet drukken. We gingen er voor de volle honderd procent tegen aan, al moet ik toegeven dat ik soms wel een keertje probeerde tijd of afstand te pikken, maar de altijd alerte trainer had het telkens door en moest ik met mijn tong op mijn knieën doorzetten over duin, asfalt en mul zand. Om half zeven zat ik alleen in de auto te wachten op de andere masochisten die maar niet wilden komen. Er zou vandaag toch wel duintraining zijn? Vroeg ik me af maar gelukkig doemde daar een bekende atleet op fietsend tegen de wind en tegen de helling op de Saf. Lohman laan. Xavier was de eerste die zich aanmeldde. Gelukkig nu hoef ik niet in mijn eentje die beproevingen te doorstaan. Al snel kwam de een na de ander die zich had losgetrokken van de bank om lekker te lopen en zich te laten zandstralen op een zomerse herfstdag met windkracht acht. Het onderwerp van de avond was volgens mij toch wel wie er nou moest trakteren na een behaalde beker of medaille met bijbehorend salaris. Even voor alle duidelijkheid ….. als je een P.R ( persoonlijk record) hebt gelopen dan is het de gewoonte dat je een cake bakt, koopt of steelt om daar de verliezers mee te trakteren want die zijn toch een beetje zielig omdat ze niet zo snel zijn. Dan moet je maar wat minder presteren dat scheelt in je knip en ook honderden calorieën voor de tegenstanders waardoor ze weer wat minder snel zijn door hun opgezwollen achterwerk of zwembandjes rond hun taille. Dat is dus de hele tactiek om zelf sneller te worden, je tegenstanders lekker vol te proppen met allerlei lekkers van de bakker of de Hema. Maar ja de duintraining was een succes gezien de grote opkomst ondanks het klote weer en met de duinen in mijn haar en een lekkâh blues muziekje als voorproefje van het Bluesfestival aankomende zaterdag begaf ik mij huiswaarts om daar het doucheputje te vullen met zand. Met een spa geel in mijn ene hand en een bak chips in de andere plofte ik voldaan maar moe op de bank. Tot donderdag
P@ulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.