over kale dingen
Gisteren ging ik na een weekje verdiende rust weer met frisse tegenzin richting het Zuiderpark om me daar weer eens te laten afbeulen door een gefrustreerde trainerd die zijn hond niet durfde te schoppen en daarvoor in de plaats een stelletje aandacht vragende atleten op het oog had. ik had de keuze tussen; met mijn zusje meelopen of me weer voor het eerst sinds meer dan een jaar weer aan te sluiten in de Piemajo groep en me daar af te laten beulen. Na een jaar afwezigheid bleek de groep aardig uitgebreid te zijn met nieuwe gezichten die ik nog niet allemaal van naam kon. Ze zullen het nog wel eens herhalen want ik heb een korte termijn geheugen maar ze hebben zich allemaal netjes voorgesteld aan de nieuwste aanwinst in de groep….mwa , moi oftewel mij. Behalve het grote aantal lopers was er verder niet veel veranderd in de groep al leek Ghozillia een beetje gekrompen. Waarschijnlijk door de vele kilometers die hij de laatste tijd heeft gelopen. Waarom weet ik niet maar het gesprek ging ineens over honden zonder haar, een kale kater die vanzelf omgebouwd werd naar een poes. Een kale kano dus. die hond zonder haar bleek een echte Portugese naakthond te zijn die van schaamte rondliep in een string. Ik weet het niet maar ik heb niet het hele gesprek kunnen volgen want er moest ook gelopen worden. Maar eerst was het tijd voor wat ouderwetse ongecontroleerde rare bewegingen om de beentjes los te maken en de spieren op te rekken. Tering!!!!!(Haags belletje) wat had ik dit onwijs gemist zeg! Niet dus. knieën uit de kom draaien armen verrekken en enkels verzieken en geen meter harder lopen en ondertussen een beetje ouwe h…ren over wedstrijden en het weer. Geef mij dat gesprek maar over die kale kano van even daarvoor. Op het programma stond volgens het door Pietâh doorgeseinde schema uit een x aantal driehonderdjes met wat rust ertussenin voor de liefhebbers. Niet voor mij want dat is me nog even te hoog gegrepen. Ik besloot (in overleg met die dierenbeul die zijn hond kaal geschoren had) maar wat voor mezelf te organiseren. Dat werd een beetje op de baan en veel over het gras lopen. nou lopen wilde ik wel want ik werd verrot gestoken door hele zwermen kleine muggen waar ik schijnbaar als enigste last van had want ik hoorde verder niemand mauwen zelfs die kale kat niet. Na mijn taak te hebben volbracht en een verdiende warme douche was het tijd om de voorraad bieâh in (vroeger tijden altijd mondjesmaat aanwezig) een beetje aan te spreken. Niet teveel
want ik moest nog rijden. Maar wat bleek! iemand anders had de hele voorraad opgezopen of weggekieperd. Er stonden gelukkig nog een paar Palmpjes waarvan de datum nog oké was en Ton (fijne vent) bood mij er een aan ter ere van mijn terugkeer. Boompje op, prettige avond allemaal en met een gang van 120 naar Sweetlake om daar mijn dorst te lessen met een lekkere Dommelsch. Vermoeid maar voldaan ben ik met een tevreden gevoel mijn kuikenbak in gedoken met in gedachten dat ik morgen wel een verhaaltje zal bloggen. Dat bloggen heeft mijn kleinzoon ook al onder de knie, gezien de foto’s die mijn dochter doorstuurt via FB dus die heb ik even gepikt van haar. Tot Blogs of tot dinsdag
P@ulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.