nieuwjaarsreceptie in een kippenhok
Na bijna zes weken afwezigheid heb ik mij donderdag weer aangemeld bij Spâgtâh om me wat te laten afbeulen door een of andere trainer. Het begon gelijk goed , ik stond voor een gesloten hek die over het algemeen wel open is na half zeven. “zou Sparta ook failliet zijn en de sleutel ingeleverd bij de curator”was mijn eerste gedachte maar na een klein kwartiertje en een opstootje van atleten werd het hek geopend door trainster Agnes die volgens mij nou als enige de sleutel nog heeft. Tijdens mijn afwezigheid bleek er te zijn ingebroken in de kleedkamers en dat was natuurlijk het gesprek van dit moment. In de kleedkamer aangekomen bleek het raam nu (beter?) beveiligd met een stukje karton die de vandalen buiten en onze spullen binnen moesten houden. de schade zal wel minder zijn maar of dit nu de oplossing is? Onder dwang moest ik met de anderen een andere kleedkamer in waar je met armen langs je lichaam je kleren uit moest trekken zo druk was het en aangezien ik niet op mannen val is dit best afzien (dinsdag maar bij de dames). Als ze deze kleedkamer openbreken dan is de buit nog veel groter en verzameld op een plek da’s wel zo handig. De training heb ik zelf een beetje aangepast aan mijn conditie van dit moment, dus rustig aan. Na afloop heb ik al mijn vodden gepakt uit deze overvolle paskamer en ben in de onbeveiligde kleedkamer helemaal alleen gaan douchen, wat een rust. Aangerand worden kon ik niet want de kamer was beveiligd met een stevig stuk karton. Dan was het tijd om me naar het nieuwjaarsfeestje te begeven die in de kantine werd verzorgd door Sandra en enkele teamgenoten. Meneâh de voâhzittâh zou een speech houden maar werd daarbij zo overstemd door het luidruchtige gebabbel dat er niet veel te volgen was van wat zich achterin dat kippenhok afspeelde . En dat is gelijk een klacht aan alle leden aanwezig ouderen jongeren en ikzelf ook (jongere oudere) , Koppen dicht als meneâh de voâhzittâh aan het woord is. Onze kampioenen werden weer in de bloemen gezet en de rest kon zijn /haar buikje volvreten en zuipen want dat was gratis. Uiteraard met je mate ( mijn gebruikelijke twee biertjes) want op de weg terug stond een heel stel blauwe smurfen van district haaglanden te controleren op allerlei overtredingen. Teveel op had ik niet maar mijn snelheid is vaak net iets te veel. Maar gelukkig reed er een bejaard stel voor mij die wel de aangegeven snelheid aanhield dus die hebben mijn jaar gered want op drie januari al een bekeuring oplopen is niet zo fijn. tot donderdag
Paulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.