het blijft maar droog
“Het blijft maar droog”. is een opmerking die ik vaak maak als het dreigt te gaan regenen en meestal begint het dan ook te regenen. Net zoals de afgelopen twee trainingen. Dinsdag was het plan van de trainers ( we hadden er drie deze training) om de op deze dag de grote groep hardlopers te splitsen in snelle en minder snelle lopers en loopsters. Op een of andere manier hadden veel atleten besloten om niet naar de weersverwachtingen te kijken maar gewoon te gaan sporten vanuit het Zuidâhparruk met de Ari groep, waardoor we een grote groep hadden. Het idee was dus halveren maar daar kwam niets van terecht waardoor we kris kras in Ovâhvogduh elkaar in de weg liepen. Dat begon al op de brug die hooguit vijftien man/vrouw kan bergen. Mark stond achter mij met zijn new Balance tegen mijn kuiten te schoppen en Herman stond voor mij mijn schenen te bewerken met zijn Adidassen. En toen begon het ook nog te regenen, zoals voorspeld. En niet zomaar regenen, het kwam soms met bakken uit de lucht. Door de temperatuur werd het steeds onaangenamer. Rond kwart over acht blies Agnes de aftocht en ieder mocht op zijn eigen tempo terug lopen naar het Zuidâparruk lopen. Langzaam maar zeker werd het droger. De cooling down was dus niet nodig maar de warming up des te meer, onder de warme douche wel te verstaan. Na een koud 0% biertje keerden we huiswaarts om na een dag rust, ons weer te melden voor de donderdag training. Op de fiets naar het Zuidâhparruk begon het al een beetje te spetteren. Het blijft maar droog”” was mijn opmerking, en ik voelde de ogen al prikken in mijn rug want langzaam maar zeker hield het op met zachtjes regenen en kwam het met emmers tegelijk naar beneden. De groep was wat kleiner dan dinsdag en in ons mooie park heb je ruimte genoeg maar met dit kl@te weer waren we het snel zat en probeerden onder de opdrachten uit te komen, althans ik wel. Weer verkleumd en drijfnat finishten we rond half negen bij de baan. Geen high five, geen groeps-hug, die ik toch wel ben gaan missen sinds Corona. Maar wel een warme douche als beloning voor de doorstane ellende. Hopelijk blijft het nu wat vaker droog. Dit is mijn 449ste blog en hoop er nog vele te schrijven. Ik ben er een poosje tussenuit geweest, maar ga mijn best doen. Daarbij ben ik altijd een beetje blij met wat feedback in de vorm van een replay een duimje of een hartje. Dan weet ik dat ik niet voor de kat zijn viool zit te zwoegen. ……….
Tot blogs P@ulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.