dans met de duivel (geschreven op weg naar Tenerife)
Daar zit je dan. In een vliegende rioolbuis op tienduizend meter, ergens met je hoofd in wolken boven de Pyreneeën of zo. En alsof de duivel ermee speelt vraagt de stewardess ineens via de intercom “is er een arts of een verpleegkundige aan boord” ? Nee toch? Het zal de piloot toch niet zijn? Nee, Natuurlijk is er een of andere passagier onwel geworden. Als we nu maar niet ergens onderweg een tussenlanding hoeven te maken want we hadden al vertraging dankzij een pin die in het vliegtuig was verankerd om ons naar de startbaan te slepen. Die pen/pin wilde niet meer los, dus moesten we weer terug gesleept worden naar de haventerminal gate 68, alwaar ze hem wonder boven wonder wel los kregen. Maar door dit gedoe was onze beurt voorbij en moesten we nog langer in die zweetbuis met vleugels voor ons uit zitten kijken. Maar uiteindelijk kregen we een half uurtje later toestemming om alsnog naar de landingsbaan te taxiën. Dit keer kregen ze de pen waarschijnlijk wel los (pak dan ook een passende pin of een grote hamer) en we konden opstijgen richting Tenerife. Na zo’n klein uurtje kwam het verzoek “is er een doktâh in de zaal”? Nou die was er schijnbaar want er stond gelijk een heel cordon mensen om dat lijk. Nee hoor het viel schijnbaar mee want alle tumult was snel over en iedereen ging weer op zijn krent zitten. Zal je net zien ben je eindelijk op weg na een gecancelde trip van de zomer, op weg door de hemel naar een warm oord gaat er weer van alles mis. Maar goed, we vliegen nog door en hierdoor kan ik deze blog ook afmaken. De koffers waren snel gepakt en ik heb zelfs wat hardloopschoenen en kleding mee. Je weet nooit in en vlaag van verstandsverbijstering wat ik ga doen. Nu alles goed gaat zal die vulkaan zich wel koest houden denk ik. Al las ik van de week op het www.internep dat pico del Teide, zo heet die steenklomp een van de, zo niet de hoogste en daardoor de gevaarlijkste vulkaan ter wereld is. Meer dan drieduizend meter boven de zeespiegel en dan ook nog eens zeven daaronder, da’s niet mis, en dan ook nog eens behoorlijk actief[1] . Nou ja wat kan er eigenlijk misgaan? Niks meer toch? Hooguit een extra grote BBQ en dan kan Lucifer hem komen aansteken. Kan ie gelijk blijven voor een dansje op de vulkaan, dan zet ik Cossy Powel’s dance with the devil op. Maar alles zal wel goed gaan want het Spaanse vasteland ligt nu onder ons. nog even en dan steken we die grote blauwe koude plas over en we weten dankzij de instructies van het personeel hoe de Reddingsvesten werken dus what the hack we gaan naar de zon, dansen op die steenklomp en snorkelen in de azuurblauwe zee, niets houd ons nog tegen om negen dagen te genieten.....tot blogs
p@ulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.