Vroegâh was alles beter
Volgens de laatste berichten moeten onze kinderen massaal aan de tablet gegaan want dat is beter voor hun ontwikkeling. En dan hebben we het niet over een zetpil maar die nieuwe aaibare apparaten waar je over heen moet wrijven (swipen noemen ze dat geloof ik) voor het beste resultaat. Je hoort die kids al roepen “dan hoeven we lekker niet meer met die zware rugtassen te slepen” want dat is zo slecht voor onze rug waardoor wij met ons dertigste een burn-out oplopen. Wij ouderen (althans ik moest dat wel) liepen vroegâh met een pukkel ,weet je wel zo’n groene legertas vol met boeken en die waren ergonomisch helemaal dooddoeners. Vroegâh hadden wij geen rugtassen wij hadden zo’n ding dat je over een schouder hangt waardoor je steeds schever ging lopen door het gewicht en dás lekkâh voâh je rug. Ik natuurlijk niet want ik nam gewoon wat minder boeken mee en dat scheelde mij weer huiswerk maar daardoor sta ik nu aan de schop. Maar die kids van nu mogen dus straks met een rugtasje formaat washandje met hun tablet over straat omdat dit beter voor hen is. Nu loopt er op straat een hele generatie straatrovertjes die hun toekomst wat rooskleuriger zien worden want die dingen brengen goudgeld op in de illegale verkoop. Kreeg je vroegâh last van je rug maar nu krijgen ze straks allemaal een trauma dankzij die berovingen. Om maar niet te spreken over al die andere rare aandoeningen die je dan kan oplopen bijvoorbeeld een swipe-arm door het veelvuldig swipen of tabletvisie door het staren naar dat ding. Buiten spelen is er niet meer bij en pim, pam, petten gaat digitaal en speel
je lekkâh in je eentje tegen je tablet. Sociaal komen ze straks veel te kort. Ik ging vroegâh met mijn vrienden lekker op kerstbomen jacht lekker rausen in andere wijken met z’n allen. Nu zitten onze kids digitaal naar een kerstboomfik te kijken via de webcam en kunnen ondertussen lekkâh digitaal dokter bibberen. Ik geloof niet dat onze samenleving hier echt vooruitgang mee boekt. Maar misschien zijn wij ouderen stiekem wel een beetje jaloers omdat wij Vroegâh alleen op een lei mochten kalken en houten blokken hadden. Vroegâh vond ik hardlopen (want ik moet het toch over hardlopen hebben) een rare sport, al die mensen in die veel te strakke broeken met van die rare kleuren pimpelpaars met bloemetjes en waarbij je alles zag slingeren, een beetje Purno de Purnoachtig . Ik nam mezelf voor dat als ik ooit ging sporten, ik never nooit ging hardlopen. Helaas voor mijn omgeving, nu loop ik zelf in zo’n strak geval, maar gelukkig zijn de kleuren in een positieve mannier wat aangepast want Vroegâh zag het er echt niet uit. Dus dat is ook een verbetering. Vroegâh was het in maart trouwens een stuk aangenamer dan dit jaar en kon je al snel in een korte broek gaan lopen hollen, dat is in ieder geval een stuk minder confronterend. Dit weekend heb ik een Marathon te doen (als publiek) maar voor degenen (idioten) die hem gaan lopen veel succes dus tot zondag..........
Trouwens wel leuk om te weten dat dit blog gelezen wordt
Paulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.