Trail of tears
Zaterdag, is traditioneel een hardlooptraining vanaf de Haagsche beek. Meestal aangestuurd door Agnes en door het meer en bos, de puinduinen of Ockenburg waaronder het Hyacintenbos. Ik was zoals de laatste tijd steeds meer, heel vroeg uit mijn tombe en keek de tuin in die grenst aan de flat. Achter me bevind zich een parkje met veel gras en hoge bomen. I see the bad moon rising speelde CCR in mijn hoofd Het was nog donker en in het spookachtige licht van de lantaarns trokken mistslierten uit de grond en dwarrelden tussen de bomen waar ook nu nog verrassend veel vleermuizen op jacht waren naar slachtoffers die nog rond fladderden. Mos en morgendauw creëerden een sinister beeld op mijn netvlies, een beetje creepy zag ik kleine kraaloogjes in de struiken langs de slootkant oplichten. krijzende schaduwen zoefden tussen de boomtoppen. Al met al een griezelige atmosfeer. Ik had besloten dat ik mee ging trainen, dus eerst de drie B`s afwerken. Bakkie, Broodje en Bouten de laatste B zelfs twee keer. En na dit ritueel even het wereldnieuws tot mij nemen. Het was afgelopen donderdag Halloween een feest dat draait om dood en verderf. (nou daar kom je niet te kort aan deze tijd) Met skeletten en geamputeerde ledematen. Het lijkt wel of het spook der blessures in het rond waard en op zoek is naar slachtoffers. En een van hen ben ik. Ik zit al een poosje in de ballenbak der blessures, met pijnlijke voeten, schouder (na een val met de E-bike in 2020) ik ben een jaar later uit een boom gevallen omdat ik mijn kleinzoon wilde helpen en waardoor ik keihard op mijn rug geland ben wat resulteerde opeen rit naar het ziekenhuis en slapeloze nachten van de pijn. Daarna ben ik nog menig keer tijdens het Mountainbiken gecrasht. Ik leef nu als een zombie van de pijnstillers. Efijn we gingen vanaf de Haagse beek met een klein clubje vaste H.B. lopers. Die vooral voor de koffie komen na afloop. Bij de brug aangekomen moesten we eerst wat oefeningen doen en ik kreeg weer een raar gevoel in mijn buik dus liep terug richten de golfbaan om daar een kunstwerkje te creëren maar zover kwam ik niet ik moest mijn DNA, om een drukfout te voorkomen in de struiken doneren om de geur van dood en verderf te maskeren. Zover dit onderwerp want deze informatie word een beetje te intiem. De opdracht was “zachte onder grond” en we liepen de verplichte rondjes zo goed mogelijk, al was de route soms niet helemaal duidelijk maar verkeerd lopen hoort standaard bij hardlopers zoals bij de marathon van 020. Nr 1 liep plotseling rechtsaf maar gelukkig stond er een verkeerd regelaar die voor één keertje de dwalende loper de juiste weg opstuurde die daardoor zelfs de marathon als winnaar claimde. Je zou haast zeggen “dat is het werk van de duivel”. Dus wij weer terug naar de HB. (Haagse Beek) om daar 2 bakken koffie naar binnen te slurpen met een koekje naar keuze. Na een “tot Dinsdag of Donderdag” als afscheid sjeesde ik nog ff langs Westduin waar ik voor de 1500ste ? keer in 26 jaar weer de wekelijkse 800meter van memory lane of ook wel trail of tears door mij gedoopt, te lopen als afsluiter van de ochtend. Een kaarsje oplichten omdat ik haar niet kan vergeten …..Snik… tot blogsP@ulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.