Shitt duintraining!!!!
Na een dag gedane arbeid kon ik ‘s middags nog even van de zon genieten in onze tuin met een kleine versnapering. Met de paasdagen in Duitsland achter ons met de nodige kou en sneeuw was het een aangename verrassing dat hier de zon scheen vandaag al schijnt hij in dit kikkerlandje wel te hebben geschenen. In die Heimatte lag zaterdag bijna vijf centimeter sneeuw. Tijd om na een hapje warm eten en een warme douche (want je weet het maar nooit bij Spâghtah) om mijn sporttas in te pakken en me richting het Haagse te begeven. Op de A12 ter hoogte van Nootdorp bedacht ik ineens ….oh shitt er was vandaag een duintraining gepland, dat is waar ook. Ik had mijn gewone kleren aan en mijn sportkleding in mijn tas. Nou ja dat wordt dan strippen op de Savornin Lomanlaan. Aangekomen op de eerder genoemde hotspot stond de eerste atlete al te popelen om mij in m’n blote kont te zien staan. Dus snel mijn tas gepakt en een stripshow gegeven die zijn weerga niet kent. Al was mijn publiek snel in de auto gaan zitten van schrik. Hij zal toch niet….ja ik moest wel want in mijn spijkerbroek kan ik niet hardlopen. Het werd een korte broek deze keer want de temperatuur was nog boven de tien graden, met een T shirt en een trui met lange mouwen. Een voor een kwamen de leden van de PieMaJo groep aan druppelen. Sommige wat sneller dan de anderen. Johan had zo hard gefietst dat zijn haar dat naar babyshampoo rook recht overeind stond en met geen mogelijkheid meer wou zakken want hoe verder de training vorderde hoe rechter het ging staan. Als eerste was de helling op de Saf aan de beurt om geslecht te worden om daarna via de jutterskeet het strand op te lopen. Daar werden onze schoenen met zand gevuld om de rest van de training als extra gewicht mee te slepen via de trappen van het hemels gewelf van de kunstenaar Paulus Nijman en James Turrel in de pûinduinen van Kèkduin. Die trappen (ik moet ze honderden keren hebben beklommen tijdens werkzaamheden daar) zijn echte kuitenbijters van tientallen treden hoog en ik was blij dat we er klaar mee waren. Terug naar de Saf had de trainert nog een toetje voor ons door de verstoven duinen van Westduin en het mulle zand. Als afscheidsliedje werd het team verast door een duet van Simone en Miranda over de smurfen en waar ze toch vandaan kwamen. Ze bleken uit een doos gekomen te zijn en ome Wim had ze er ingestopt want dat hadden ze van vader Abraham geleerd. Droge kleren had ik niet dus dat werd nat bezweet in de bolide stappen en de speakers op max volume en thuis gekomen een warme douche met babyshampoo genomen want misschien krijg ik dan ook weer zoveel haar als Johan. Al staat het rechtop kan mij het schelen haar is haar. Dit was de eerste duintraining en ik hoop er meer te doen dan de afgelopen twee jaar… tot blogs
P@ulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.