Het witte wief van klijndijk
Een keer per jaar trekken een roedel vreemd uitgedoste zoogdieren richting een groot hok van waaruit zij een paar dagen door de omgeving foerageren op de fiets of hardlopend door de bossen en dorpen in de buurt. Dan is het meestal gedaan met de rust. Gekleed in fel gekleurde jassen en broeken hopen zij al wandelend of fietsend nog een zwijn , hert of reet te spotten wat natuurlijk niet mogelijk is. Ze maken zo’n kabaal dat de net teruggekeerde Canis Lupes ook wel wolf genaamd, zich terug trekt dieper dan diep de Drentse wildernis in. Geen enkel zoogdier wil daar op die dagen geconfronteerd worden met die bonte meute die bij daglicht alles doen om sportief en gezond te blijven maar zo gauw de koude nevels het zicht beginnen te belemmeren en de trollen en Cobolden uit hun holen kruipen, in de nacht door het donker worden opgenomen om de omgeving angst in te jagen heersen alcohol en andere toverdranken over het donker. Gillend rennen en vliegen zij rond de bomen met hun door wijn en bier benevelde brein. ………………Wat een onzin allemaal, wij kwamen naar dit plaatsje om aan onze gezondheid te werken door middel van Mountain biken en hardlopen. Dus we waren al vroeg in Klijndijk om de rust te verstoren voor een uurtje. Zigzaggend over de droge bodem met onze stalen rossen. We waren al een uurtje bezig tot mijn ketting brak, einde van deze middag rit hoe nu verder? al deden we nog zo ons best en hadden enkele fietsers een tas vol gereedschap bij zich dit was het einde van deze rit. Maar hoe kom ik dan thuis? Geen probleem de andere fietsers duwden mij en om de beurt werd ik door de anderen naar het pension geduwd. Gelukkig was er nog tijd om een fietsenmaker te bezoeken. Die kon mijn fiets niet gelijk maken maar beloofde dat hij hem morgen zou brengen. Dus werd het tijd voor de soep en stokbrood. Na een paar uurtjes en biertjes en wijn was het tijd om te gaan slapen om in de ochtend weer te verzamelen voor de training. Waar we voor gekomen waren. We liepen kris kras door het bos over brede paadjes en door een moeras waar de avond daar voor de trollen nog aan het krijsen en dansen waren. Zag ik een schim op dat veld? Of had ik dat gedroomd? Nou op houden met die rare verhaaltjes. Bezweet kamen we bij de groeps accommodatie. Gauw een paar boterhammen naar binnen schrokken, de fietsen pakken. Ook die van mij nu hij was gemaakt en gebracht door de fietsen maker. En op naar het mountainbike parcours. Hier zijn we een jaar eerder ook geweest. Een technisch parcours waar we een paar uur doorheen trapten. Daarna weer richting Klijndijk waarvandaan we naar een all-in restaurant moesten wandelen ook een lopend buffet dus weer wat beweging na zoveel mogelijk naar binnen hadden gewerkt ( tja een lopend buffet ) na wat biertjes naar binnen te hebben gewerkt moesten we weer terug wandelen naar de accommodatie. En weer dacht ik een schim te zien van een vrouw in een wit gewaad. Zag ik het goed daar langs de bossrand? Nee ik zal me hebben vergist. Al gaan hier verhalen rond van witte wiefen in de donkere bossen die wandelaars het bos in lokken geholpen door de trollen om ze te beheksen. Gelukkig waren we bij de accommodatie en konden we snel gaan omkleden voor de nacht. Morgen weer de laatste dag maar eerst nog een afzakkertje en een hoop ongein. Rond 12,30u ging het licht uit’ op naar een rustige nacht? Er zwerven schimmen door de nacht en ik hoor gefluister en heimelijk gegiechel. Als ik mijn ogen sluit en meld me aan bij klaas vaak. Ik raak in diepe slaap mij niet bewust van de drukte rond het huis. Zondag ochtend is de rust afgelopen en moeten we weer aantreden bij de trainer voor een training van mijn nog vermoeide benen. Rustig aan deze keer maar wel lange afstanden en telkens weer de achterblijvers ophalen. Het weer was fantastisch en het zicht prima maar ook dit keer geen wild te bekennen ondanks het mooie weer, we weer genoeg kilometers, tijd voor de lunch met een gebakken eitje, aangeboden door Simone en Ton. Na alles naar binnen te hebben gewerkt mocht iedereen zijn eigen ding doen. Een groepje gingen mountainbiken , anderen naar Emmen of naar een museum. Ik ging met een groepje nog even wat wandelen en een hunebed bekijken, daar zag ik weer vaag die kleine wezens in de donkere bosrand weglopen een witte gedaante keek naar ons, weer dat gegiechel of verbeeld ik het maar. Na een lekkere wandeling een welverdiend biertje wat bij kletsen in de tuin. En wachten op de andere sporters. Later aanvallen op een pasta maaltijd. Weer een avond wandeling voor de liefhebbers en een avond met spellen en wat ouweh@eren gingen we de laatste nacht in hier in Klijndijk. Dit keer geen gespook meer. Zou ik me alles verbeeld hebben?
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.