Groepsknuffel!!!
Dinsdag! Dus duintraining, zoals we een keer in de twee weken doen de laatste tijd. Op de groeps-App is het een drukte van jewelste. Niet in de laatste plaats omdat ene Daphne Schippers iets met honderd meter had gedaan en daarmee zilver had gewonnen. Nou, koud kunstje want op een goede dag leggen wij op het werk wel tweehonderd meter neer. Okè Vierkante meters dat dan weer wel maar toch. Geintje natuurlijk want ze heeft een mooie prestatie geleverd. Maar over die groepAPP, het begon een beetje te spetteren en de een na de ander begon af te melden en wat opviel was dat het vooral de jongkies waren. Keelpijn , snottebel, kriebelhoestje, whatever dat is geen reden om niet te gaan lopen. Sterker nog het is een reden om juist wel te gaan lopen. Geen beter medicijn dan je eigen uit je naad te gaan lopen in de duinen in de stromende regen jongens!! Maar goed, het regende dus en naarmate ik dichter bij de zeereep kwam begon het steeds harder te regenen. “Dan zal het wel rustig worden vanavond”. Maar, niets was minder waar al kwamen de meeste met de auto er kwamen zelfs atleten op de fiets. Ook Ghozzilia kwam zo uit het warme Portugal in de regen aangefietst. Na een lekkere training door de modder en de plassen van het westduinpark waarbij we een paar keer gigantische schotse hooglanders moeste ontwijken moesten we nog twee rondjes om een hoge duin heen als afsluiting van de training. Ik deed er maar een want ik had nog wat stijve spieren van mijn privé wedstrijd van zondag. Mâghtin gaf aan dat het voorlopig zijn laatste training was omdat ie donderdag jarig was en met vakantie moest (wat een straf, hij moest met vakantie). We hadden zo met hem te doen dat we hem gezamenlijk een groepsknuffel hebben gegeven als blijk van waardering voor die goede training die hij had gegeven en hij begon te blozen en ongemakkelijk te lachen. Simone trok een pruillipje omdat ze nooit een groepsknuffel kreeg als ze op vakantie ging. “Volgende keer Simone, we moeten nog even oefenen” want anders lijken het net gewenste intimiteiten. verzopen maar voldaan reed ik naar huis met uit de speakers "locomotiv breath van Jetro tull. Mijn schoenen vlogen de tuin in en mijn natte kleren in de mand, een warme douche en een koude spa geel, wat kan het leven soms mooi zijn. Tot donderdag
P@ulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.