Donderdag duintraining
Deze editie werd geregeld door trainert King Richard, die ons vaak op een dwaalspoor brengt door even anders te lopen dan de voorste lopers denken. Dit keer dus niet of ik moet het hebben gemist. Ik liep weer wat achterin de groep door de pijntjes hier en daar. Het voordeel daarvan is dat je niet snel op een dwaalspoor wordt gezet. Maar het nadeel dat je minder rusttijd hebt als de anderen niet de laatsten komen ophalen. Sommigen zijn heel trouw met dat stofzuigen, anderen geloven het wel. Maar ja ik klaag niet, moet je maar wat doorlopen en niet zoveel babbelen. Nou dat babbelen valt wel mee als je aan het dribbelen ben. We liepen naar het hekje van Herman althans het eerste Hekje waar vorige keer enkele lopers op drift raakten en moesten worden terug geroepen met de nodige tam tam. Dit keer liepen we er wel in en met een omweg (door het zand) kwamen we weer bij de zelfde plek waar we in gelopen waren. *&$#@me!!! Dan had ik wel hier kunnen blijven. Oké op deze plek deden we nog wat onzinnige oefeningen en of we go verder naar de jutterskeet van ome Jan. Links af richting de boulevard van kékduin naar beneden het strand op. Gelukkig over de betonplaten die daar ieder jaar weer worden neergelegd. Helaas aan alle mooie dingen komt een eind, de platen waren op en we kregen de opdracht om dat hele stuk terug te lopen om aan het eind naar beneden te lopen en daar weer op dezelfde plek terug te komen. Dat is het lot van een hardloper je eindigt altijd waar je begonnen bent. Onzinnig van A naar B om dan weer bij A te eindigen. Zinloos dus. Maar niet klagen, we geven ons zelf vrijwillig op voor die ongein. Dan maar weer verder vanaf Millers Beach richting de kwartel over het strand en daar weer omhoog. Ik begon aardig in te leveren en liep meestal achteraan. Bij de kruising van het doorgaande fietspad moesten we richting de zevensprong en weer 3 keer terug omhoog, ik niet, ik had vanmorgen deze route al een keer gelopen voor mijn exploratie van het Kwartel strand wat me maar €0,70 opleverde, dus een keer vond ik genoeg. ( nee ik vond nijna niks) Weer verder naar de laan van Willem Poot achter Haag langs terug naar de fietsen? Nee dus,
we kwamen nog langs het beruchte toetje van Nico dat kuitenbijtende steile pad omhoog, dit keer dan. Normaal lopen we hem naar beneden. Maar what go’s up must come down en dat drie keer voor de liefhebbers. (en die waren er) ik dus niet en stormde naar boven met het idee in mijn hoofd weer een keer omlaag en klaar voor mij. Halverwege kwam de boodschap door dat we boven moesten stoppen. $%$#@me!!!! Dus toch weer omhoog. Dat lukte me nog goed op snelheid al stonden mijn schoenen in brand door mijn hete voeten. Het zat er bijna op en na weer wat rare oefeningen. Was het bedankt Richard en weer hetzelfde verhaal dat mijn hele avond naar de kl@te was. Werden de fietsen gestart en fietste iedereen met een voldaan gevoel weer naar huis, tenminste de meeste dan. Ik moest nog een boodschap doen ( bij de Mac) 2 cheeseburgers en een grote aardbei milkshake. Die ik lekker thuis opgepeuzeld heb. Zo het zit er op. Nog een keer duintraining met aanvullend een beach picknick want er komt nog een leuke nazomer aan . tot blogs
P@ulus sommige lopers/sters zijn nooit moe.........
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.