Donder en bliksem
Piep, piep!!! Piep, piep!! Het is druk op de WhatsApp
groep van ARIE. De een na de ander wil afmelden omdat ze een borrel hebben, of moeten oppassen of ik weet niet wat. Ik zat ook even in twijfel omdat ik een pijnlijke schouder heb waar dokter bibber met een naald in heeft zitten wroeten om daar steroïden in te spuiten . Die schouder zit ik al weer vier jaar mee te klooien na een valpartij in 2020. Komt nooit meer goed is mijn diagnose, even de spuit erin is de diagnose van dokter bibber. Ondertussen blijf ik zitten met een pijnlijke schouder. Maar genoeg daarover, ik ben tegen beter weten in toch gaan lopen en dat lukte vrij redelijk, voor mijn doen dan. Met de weervooruitzichten aan de horizon waren er volgens mij tien andere bikkels en bikkelinnen op komen dagen en dat viel niet eens tegen, gezien het aantal afmeldingen. Na wat inlopen en onzinnige oefeningen (die zullen wel ergens goed voor zijn) was het tijd voor de beruchte drie versnellingen die altijd voor de kern op het lijstje van de trainer staan, ook die zijn ergens goed voor, (die trainers dan.) 6 keer 800 meter met 100 meter rust. Moet dat allemaal vandaag? was mijn vraag nog, maar die hield ik voor mezelf want het antwoord wist ik al. Het was gelukkig niet zo druk op de baan, want zoals vorige week was geen lopen door de hekjes en kegels die op de baan lagen en stonden. Het leek erop dat wij recreanten van de baan werden verwijderd terwijl wij net zoveel recht hebben op een of twee banen. Daar was vorige week wat tumult over. Maar goed deze week was er meer ruimte voor ons en we konden aan de marteling beginnen. Voor mij een beetje aangepast in verband met mijn manco’s. ik liep 400 meter wat versneld om dan 100 meter te rusten en daarna de resterende 300 meter te voltooien en dat keer 5. Dat vond ik genoeg voor mijn doen en de trainer was dat met me eens. De lucht boven Den Haag trok steeds donkerder weg en toen de training er op zat en het tijd was begon het te rommelen en wat te spetteren. Geen tijd voor een cooling down wegwezen was het motto. Ik ben in het verleden bij werkzaamheden op een sportveld verrast door net zulk weer en was bezig onder een lichtmast de bestrating te herstellen toen de uitvoerder kwam kijken of het lukte , tegelijk sloeg de bliksem in die mast en we trokken beide wit weg. Snel in de auto was het motto, in de kooi van Faraday zit je veilig, dat was wel even schrikken gelukkig waren die masten goed geaard. Maar terug bij Sparta, de baan was leeg maar de kantine was overvol. Ik ben snel gaan douchen en in de kleedkamer hoorde ik de rollende donder in snel tempo de bliksem volgen. Even een stukje filmen en dan naar binnen want het regende keihard. Na het douchen in een sprintje naar de kantine waarbij ik weer een douche kreeg van moeder natuur. De kantine was bomvol met mensen zonder regenkleding die de bui uitzaten. De tafels lagen vol met bezweette kleding en schoenen. Wat niet zo fris is als je daar je consumptie zit te nuttigen. Dat is een punt waar we vaker tegen aan lopen en dit zou anders moeten. Tafel in het midden vrij houden van stinkend wasgoed en schoeisel. je jas ophangen aan de tafels aan de zijkant van de kantine. Maar goed buiten was het nog steeds een geweldige lichtshow maar de regen werd minder en langzaam maar zeker keerde de rust terug en bleven we met vier mensen over. De lichtshow was over en ik kon snel mijn regenpak aandoen en naar huis fietsen. Thuis trok ik een echt biertje open want die 0/0% komt ondertussen ook mijn neus uit. …………tot blogs
P@ulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.