De zevenheuvelenloop enzo
Vrijdag zijn Syl en ik op weg gegaan naar Nijmegen voor de zevenheuvelenloop. Dit doen wij meestal een paar dagen eerder om toch ook wat van deze mooie streek te zien want behalve als een malloot een rondje van vijftien kilometer te lopen is er meer te doen daar in Gelderland aan de Waal. Het begon thuis al dat mijn Garmin hardloophorloge niet wilde opladen en wat ik ook probeerde het scherm bleef leeg. Dat was mango een. Het weer zag er goed uit voor het hele weekend dus goed genoeg voor wat wandelen en fietsen in de omgeving van het hotel in Groesbeek. Na te hebben uitgepakt moesten we eerst naar Nijmegen want leegschedel als ik ben was ik een over-broek vergeten om voor de wedstrijd de kou te trotseren. Dus even snel een broek scoren en daarna langs de waalkade een lekkâh opkikkertje halen om de lange rit te vergeten. Het weer was zo somber en mistig geworden dat foto’s maken niet echt dàt was en na wat te hebben rondgeschooierd zijn we terug gereden naar berg en dal waar we even in de bar van het hotel bleven hangen. De kelner van dit etablissement kon mij nog van wat jaar geleden toen ik na de 15 kilometer nog even een opkikkertje kwam halen. In de bar stond toen een vijf LTR bierglas en op mijn vraag aan die kelner “Doe Mij Die Maar” begon hij ‘m gelijk vol te tappen en hoe ik ook mijn best deed ik kreeg hem echt niet op. Het glas (de bokaal) heeft die vier jaar niet overleefd maar ik wel. Zaterdag hebben we eerst een mooie wandeling gemaakt en zijn daarna op de fiets richting centrum gereden om de boel een beetje te verkennen en dat is al een prestatie op zich want terug moesten we de helling richting Groesbeek weer op. Zondag ochtend de dag van de wedstrijd was het weer grauw en grijs buiten, sop-weer noemen ze dat tegenwoordig bij de jojo-runners en alsof mijn vriend Lucifer er mee speelt begon het steeds harder te regenen. We werden om elf uur uit het hotel geschopt dus waren we op tijd in het centrum waar we na wat heen en weer geloop ons Portugese bruidspaar tegenkwamen die we gelijk op sleeptouw namen om de tijd in te korten. Onderweg kwamen we nog meer Spartanen tegen die met de trein naar Nijmegen waren gekomen en waar we na wat geâhwehoeâht te hebben snel weer afscheid namen na ze een snelle wedstrijd te hebben gewenst. Ondertussen begon het steeds harder te regenen en ik was blij dat het startschot viel dan konden we snel beginnen. Maar ik stond vier startvakken terug (een of andere oetl#l heeft mij gedegradeerd!!) waardoor mijn starttijd wel dertien minuten moest worden uitgesteld omdat de file begon aan te zwellen. 13 minuten zolang heb ik nog nooit over de eerste driehonderd meter gedaan. Toen ik over de mat liep stond de klok volgens mij op 13, 45 min en begon het te plenzen. Even naar Syl zwaaien want die stond langs de kant met mijn camera en daar ging ie. Heuvel een was op 1KM wel te doen, heuvel twee werd al wat pittiger en dat ging maar door tot heuvel zeven dat was maar een kleintje maar na al die kilometers net zo zwaar. Halverwege begon zich een blauwe lucht te vertonen werd het gelukkig droog. Mijn ritme werd bepaald door welk nummer mijn playlist doorgaf, die begon met paranoid (zo voelde ik me ook) van Black sabbat en liep via little sister van de Queens of the Stone age naar it’s a beautyful day van U2 met daartussen allemaal vergelijkbare herrie. Aan de finish stond Syl alweer in de aanslag met de camera en ik kon met wat berekenen mijn tijd op rond de 1.12 u inschatten. Dat werd dus 1.11.23 u op de via gladiola . Nog snel even wat foto’s op een andere locatie en daarna 130 Km per uur naar huis gesjeesd want dat schijnt te mogen op de A15, al blijft dat twijfelachtig. Nu zit ik gemasseerd en gedoucht op de PC te rammen voor dit verhaaltje. Ik kan wel een poosje doorgaan maar dan wordt het een lang verhaal dus …..tot Dinsdag als het goed gaat
Proost!!!! Paulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.