De marathon editie 2024
Gaat er maar eens aanstaan, zo’n afstand. 42 km en 195 mtr. Zondag aanstaande is het weer zo ver, voor velen de ultieme loop , voor anderen een étje. Neem die nieuwe Forrest Gump die het afgelopen jaar dwars door Afrika is gelopen met elke dag een Marathon, met alle risico’s die hij liep. Petje af hoor, maar of het ook gezond voor je is? Dat lijkt mij niet. Maar even over zondag als er vele duizenden los gaan in Rotjeknor. De Kenianen voorop maar die zijn niet anders gewend door elke dag tien tallen km af te leggen naar een waterput om met een zware met vies water gevulde jerrycan terug naar hun dorpje moeten lopen. En de zeldzame mazzelaars naar school moeten lopen, niet te vergeten. Hier in Nederland hebben hun leeftijdsgenoten liever een vetbike , de nieuwe hype onder de schoolgaanders. Hoe verziekt kan de jeugd worden. In plaats van wat meer beweging zitten ze liever op hun vaak opgevoerde fiets die vaak door de stad raggen. Wij (ouderen) hadden alleen een zelf opgevoerde Puch of Kreidler. Maar ik dwaal weer af en zo maak ik teveel kilometers. Het mooie van de marathon is het enthousiasme van de lopers en het publiek. De lopers omdat ze bezig zijn een zichzelf opgelegde taak te volbrengen en het publiek die hen dan ondersteunen met muziek, applaus en weet ik veel, vooral steun die ze op de laatste paar kilometers toch wel hard nodig hebben of de gehate man met de hamer (is dat eigenlijk nooit een vrouw?) van hun rug moeten halen. Ikzelf heb in 2004 ook de Marathon gelopen in Rotterdam met een goede tijd voor mijn doen. mede dankzij de bekenden langs het parcours vooral natuurlijk Sylvia mijn vriendin die samen met enkele familie leden mij op kwamen jutten om vooral niet op te geven, vrienden en teamleden die ik soms in een waas voorbij strompelde tot ik 2 kilometer voor de Coolsingel ging wandelen. (gelukkig) kwam ik Yousouf ook een trainer bij Sparta, tegen. Die bezig was met zijn zoveelste marathon en die mij doormiddel van een denkbeeldige schop onder mijn kont naar de finish schopte. “Niet wandelen, het is nog maar 2000 meter, je bent er bijna”. “maar 2000 mtr klinkt niet veel ,maar je zou het moeten lopen na 40 km. Uiteindelijk zette ik dankzij vrienden en vriendinnen een mooie tijd neer die ik nooit meer zou lopen. Dat was een belofte aan mezelf. Nu gaan er enkele Spartanen van onze loopgroep zondag hun eerste of tweede of meer, marathon lopen. Ik wens ze veel sterkte en vooral blessure vrije wedstrijd. Tijd is onbelangrijk, uitlopen des te meer. Ik probeer ze langs de kant al fietsend een zelfde denkbeeldige schop onder hun kont te geven zoals ik kreeg van Yousouf. En vergeet Aboutaleb maar een hand of high five te geven want die heeft al duizenden vieze handen moeten geven ( blijft een smerig beroep , burgermeester van R.dam). dus prettige wedstrijd. Tot blogs……..
P@ulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.