D. day
Morgen is het dan zover. Na anderhalf jaar fysieke afwezigheid bij alle wedstrijden is het voor mij nu tijd om de MKM (CPC) te lopen en hierbij krijg ik het gelijk voor mijn kiezen want onze kleindochters moeten ook nog een kilometertje lopen en dat maakt het voor 22 kilometer en 200 mtr. Dat, plus de hele dag rondhangen op en nabij het parcours, wordt een lange zware dag voor mij. Gelukkig heb ik een kersverse fan erbij gekregen in de vorm van ons kleinzoontje Finnley ( zie foto) die samen met zijn vader en moeder strategisch opgesteld op de groen van Prinstererlaan mij een schop onder m’n kont geven voor de rest van de kilometers. Bij de start en finish zijn Syl en onze oudste kleindochter Lorrain aanwezig om mij over de startstreep te schoppen en de laatste meters over de streep te sleuren. Mijn kleding ligt al klaar ik twijfel tussen een singlet of een shirt en mijn Ipod is gevuld met een nieuwe playlist met lekkere harde herrie om mij door alle ellende te slepen. De man met de hamer heb ik gister een nekschot gegeven dus die kan mij ook niet lastig vallen, of hij moet nog meer familie hebben met dezelfde hobby. De weersverwachtingen zijn prima morgen dus eigenlijk kan er niets meer misgaan als ik tenminste geen gekke dingen meer doe. Ik ben afgelopen donderdag toch maar niet gaan lopen omdat ik nog veel last had van mijn valpartij op mijn werk twee weken geleden. Na drie dagen ijs op die zere plekken mag ik zeggen dat ook dat beter gaat dus kom maar op met die paar kilometertjes. Tot morgen voor degenen die ook lopen of langs de kant staan en anders tot dinsdag.
Paulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.