Verslag van de Angkor Wat Int'l Half Marathon 2004
Verslag van de Angkor Wat Int'l Half Marathon op 5 december 2004 in Cambodja.
Verslag van de Angkor Wat Int'l Half Marathon 2004
Het is nog lekker koel als we om half zeven het hotel verlaten, en in de motortaxi (motortje met tweezitsbankstel als aanhanger) naar Angkor vertrekken. Daar is het al een drukte van belang, er is niet alleen een halve marathon, maar ook nog een 5 en 10 km run, en een 4 km family run, dus er staan zeker een duizend mensen verzameld rond het podium waar het openingsprogramma plaatsvindt: praatjes van de organisatie, VIP's, ik weet het niet precies. Ik weet zelfs niet eens of het in het khmer was of in het engels, we waren aan het inlopen.
Dan gaat er toch iets gebeuren. Eerst is de start van de wheelers, enige tientallen rolstoelrijders doen mee, van het type met trappers voor je handen, waarmee je het voorwiel aandrijft. Door het grote aantal landmijnen dat hier in het verleden rondgestrooid is, zijn er niet alleen veel rolstoelrijders, maar ook veel hardlopers met een prothese. Sommige rolstoelen zijn zo roestig, dat een druppeltje kruipolie ze vast enige minuten tijdwinst zal geven.
Tien minuten later is de start van de halve marathon. Er doen een paar honderd lopers mee, en het is een behoorlijk gedrang. Brutaal zijn dus, en via de voorkant naar de startstreep lopen, dan sta je lekker vooraan. Na het startschot draven ze me aan alle kanten voorbij, maar dat is maar eventjes. Het eerste stuk gaat om Angkor Wat heen, een immens groot tempelcomplex, dan een paar kilometer een zijweg in en weer terug om de afstand compleet te maken.
Het is inmiddels al een stuk minder koel aan het worden, maar er is redelijk veel schaduw op het parcours, en daar valt de warmte wel mee. Wat me opvalt is dat er weliswaar niet langs de hele route, maar op alle kruispunten en bij alle tempels veel publiek staat, en dat ze ons allemaal enthousiast aanmoedigen. Ik kan wel niet verstaan wat ze zeggen, maar het applaus is duidelijk, en de kinderen die allemaal hun hand opsteken voor een high five erg leuk.
Dan op naar Ta Prohm, de tempel die nog door jungle overwoekerd is, bekend uit films als Tomb Raider. We zijn dan inmiddels al voorbij het 10 kilometerpunt, en het loopt nog wel lekker. Nog een mooie tussentijd ook, 45 nog wat, terwijl ik nog nooit een halve marathon in de tropen sneller dan 1:48 heb gelopen. Ik kan nu ook langzamerhand naar mensen toelopen, inhalen, en me richten op de volgende. Na 51 minuten staat er opeens een bordje ‘Midway Point’. Huh, zes minuten voor een halve kilometer? Of de 10 km of het Midway Point staat niet goed, ik blijf optimistisch en vertrouw op de 10km. Dat blijkt redelijk te kloppen, als we na nog een paar tempels bij de 15 km aankomen. Inmiddels loop ik in een groepje van drie man, we wisselen goed af, zodat het tempo er lekker in blijft.
Erg mooi is het punt waar je Angkor Thom inloopt, de oostpoort ziet er erg indrukwekkend uit. Binnen Angkor Thom vind je verschillende eeuwenoude paleizen en tempels, waar we tussendoor lopen. Als we de stad via de zuidpoort verlaten, is het nog maar een paar kilometer. Je kunt hier ritjes maken op een olifant, dus langs de kant van de weg zien we er een paar passeren. Nu komen ze ons tegemoet, ik kan de snelheid niet goed inschatten, maar van anderen hoor ik later dat de olifanten ze makkelijk inhalen.
Even voorbij het 20 kilometerpunt kom je weer bij Angkor Wat. Ik kan de brug over de brede gracht zien liggen, daar is de finish. Tijd om eens te kijken wat er aan eindschot in zit, en dat laatste beetje er uit te persen. Ik kan nog een paar wheelers inhalen (hadden ze de ketting maar beter moeten smeren), en bij de finish zie ik 1:36 nog wat staan. Het knopje van mijn stopwatch laat het afweten, dus de preciese eindtijd weet ik nog niet, maar met die 1:36 half kan ik wel heel tevreden zijn.
Harry Oosterveen