Verslag van de Hardloopwinkel 1 vd 4 loop Sparta
Verslag van de Hardloopwinkel 1 vd 4 loop Sparta op 4 maart 2012 in Den Haag
Clubbeker na Currymaaltijd
Het is vrij lastig etentjes te organiseren voor fanatieke lopers. Die zijn namelijk altijd aan het lopen. Eigenlijk was het de bedoeling wat te eten met de Barcelona-Marathon-gangers. Omdat er bij de training donderdag gesproken werd over wat te eten de avond voor de wedstrijd en de marathonlopers niet allemaal hadden bevestigd, floepte het eruit, 'kom ook maar curry eten de avond voor de 1 van de 4', en vrijdagavond stond ik voor tien man een Jamie Oliver curry te maken. Mij doet zo'n Indiase maaltijd met specerijen en verse kruiden altijd erg goed, mits de hoeveelheid pepertjes in het recept aanzienlijk wordt gereduceerd. De teamgenoot die in een tijdje terug nog dacht dat een flinke stamppot boerenkool nog goed deed, liet helaas verstek gaan.
Het etentje begon een beetje op slapstick wijze. Gabi was dit weekend in Constanta, dus ik was de hele dag in de weer met Max (die overigens al aardig kan rennen). Rond kwart voor zeven betekende dat de telefoon aannemen en tussen schouder en oor klemmen en Max blijven afdringen want die kwam net uit bad. De coach stond al bijna voor de deur. Max vond het allemaal best, want de lichte chaos resulteerde voor hem in een laat opblijven (later dan 7 uur...) en hij voelde zich thuis bij Team Mulay. Mulay had twee verrassingen bij zich. Hij had al de erg mooie nieuwe outfit van Zier bij zich, maar hij had ook een grote tas met gebakken vis meegenomen. Genoeg te eten dus voor iedereen... ik had alleen nog nooit vis gegeten voor de wedstrijd op advies van mn trainer :-)
Toe vijf minuten later ook Chris nog met eten binnen kwam, begon ik me af te vragen of ik wel had moeten koken... Gelukkig bleef het daar - afgezien de bananenchips van Ran - bij. Het werd een erg gezellig avond en ik was benieuwd of de curry tot PR's zou leiden.
Op zondagmorgen was ik nog wel wat moe van twee avonden in de weer zijn met een teametentje. De oppas was er iets voor half tien en toen kon ik meteen lopend naar Sparta. Zoals bij alle wedstrijden van de laatste tijd, moeten er wel marathonkilometers (beter gezegd - uren) gemaakt worden en ga ik er met het hardlooprugzakje 'LSD' naar toe. In het Zuiderpark was het maar een beetje raar weer, een beetje dat net niet mistige, maar wel vochtige, net als bij de trainingen van de afgelopen week. In het clubhuis trof ik John van Doorn en Peter Kriek, leuk om die weer eens te zien en bij de warming up liep ik Mary van der Does tegen het lijf. Allemaal voormalig teamgenoten.
Voor de wedstrijd stonden een aantal zaken op het spel. De meeste individuele klassementen waren eigenlijk al wel uitgevochten. Wel moest ik bijvoorbeeld nog wel even een wedstrijd uitlopen. Maar in mijn klasse was het voor de derde plaats nog wel spannend. Marlon en Ralph konden allebei nog derde worden. Vorig jaar was er een zelfde situatie en had Ralph op het laatste moment het podium weten te bereiken. Tja wat bleek zondag. Marlon was er wel zaterdag, maar had de curry overgeslagen.... Zie de uitslagen en trek je conclusie.
Ik had mezelf vooraf al de uitdaging gegeven het Stan moeilijk te maken. Dat was dinsdag in de training namelijk goed gelukt, maar donderdag niet (alhoewel ik toen langer moest lopen dan hij). Kort voor de start werd duidelijk dat Jeroen ook op tijd uit de veren was. Zoveel challenge had ik dan ook weer geen zin. In de wedstrijd was het snel uitgespeeld. De eerste kilometer gingen er een aantal duidelijk te hard weg. Hierbij was het opmerkelijk dat Tarik helemaal naar voren sprintte en toch nog de hele wedstrijd onder de 40 minuten heeft kunnen lopen. Stan vond het na die razendsnelle kilometer welletjes en versnelde nog eens rap. Bij het einde van het eerste rondje hoorde ik Arjen en anderen al zwaar gaan ademen en waren snel Jeroen en ik achter Stan nog als enigen van voren. En daar was ik niet helemaal blij mee, want ik had Jeroen met de 1 van de 4 de eerste vijf ook onbewust gehaast. Wat zwaardere voetstappen rond de 5km verraadde gelukkig dat Jeroen zijn trainingsachterstand van de laatste maanden moest bekopen.
De finish over voelde de 34.19 (ik zag toen trouwens 34.08 op de klok) wat langzaam. Thuisgekomen zag ik in al mijn tijden dat dit hier ruim mijn snelste tijd was. Bovendien is het mijn snelste tijd op een tien km tijdens een marathonvoorbereiding. Een erg goed resultaat dus.
Wisselbeker wisselt wel erg snel
Het grootste feest moest ik wel missen. De oppas was tot half één beschikbaar, dus na een beetje uitlopend uitpraten (of uitpratend uitlopen?), de rugtas weer om en naar huis. Zo'n verrassing en teleurstelling om te horen dat de beker weer naar Haag ging - en dat hadden zelfs de rekenende juryleden klaarblijkelijk niet verwacht. We hadden alle Team Mulayers opgetrommeld voor zoveel mogelijk punten - d.w.z. zo weinig mogelijk dus. Dat was erg goed gelukt ook. En dan toch nog weer Haag? Nu bij het verslag schrijven belde onze toptrainer om te vertellen dat het toch wel weer Sparta was dat in tig jaren weer eens de wisseltrofee heeft weten binnen te halen.... Voordat ik digitaal juich, wacht ik eerst maar eens de officiële berichtgeving af!
PS ná zo'n wedstrijd is een gebakken visje erg lekker.