Mijn vrouw en kinderen lieten zich in het weekend van 11 tot en met 13 juli tijdens North Sea Jazz in Rotterdam muzikaal verwennen door de grootten der aarde. Ikzelf kon daar helaas niet bij zijn. Ik had op een onbewaakt moment (agenda niet geraadpleegd) aangegeven om in dat zelfde weekend mee te willen met mijn Sparta-vrienden naar Houffaliz om daar – tussen de kleinsten der aarde - mee te doen aan de Trail des Lutins (Kabouter Trail). En afspraak is afspraak dus op vrijdagmiddag vertrokken Herman, Eef en ik met de auto richting Bastogne België.

In het pittoreske Bonnerue – een steenworp (ca 5 km) afstand van Houffalize – had zich reeds “de groep van elf” en hun mascotte, in een voormalig schoolgebouw (de school van Bonnerue) dat omgebouwd was tot een familievakantiehuis, genesteld. Deze groep Spartanen en aanhang vormt een gemêleerd gezelschap voortkomend uit de verschillende Spartagroepen. Deze groep is altijd “in the mood” om samen gezellige dingen te doen, maar als er gewerkt moet worden dan staat men er ook. Vergaderingen (Kaboutertops) en trainingsloopjes waren in de voorbereiding opgenomen om tot bevredigende resultaten te komen op het moment suprême……namelijk op zondag 13/07 om 12:00 uur.

Herman, Eef en ik hadden geboekt in het naastgelegen hoofdgebouw “Les Etables” en dat op basis van half pension; dus toen wij om een uur of zeven aan kwamen rijden, konden we zo aan tafel om ons te goed te doen aan een heerlijke maaltijd (pasta’s en salades).

Enthousiast gemaakt door Trail-kabouter Ingrid had ik me voorgenomen om samen met haar en Hans ook mee te doen aan de Petzl Nighttrail (12 km). Deze race zou om 22:30 uur van start gaan, dus om ca 21:15 uur vertrokken we – nog enigszins uitbuikend - met het pittige autootje van Tejo en Erica richting de startplek, die in een buitenwijk van Houffalize bleek te liggen. Ter plekke konden Hans en ik ons nog zonder problemen inschrijven. Ingrid had zich al van te voren ingeschreven.

Om half elf was het al aardig donker. Ik had mijn Action-hoofdlamp omgedaan en hoopte om die reden niet op voorhand al door hoofdsponsor en marktleider op het gebied van hoofdlampjes, Petzl, te worden gediskwalificeerd. Ik kwam gelukkig door de controle heen. Maar je weet het niet; ook onderweg zou gecontroleerd kunnen worden, dus voor de zekerheid hield ik mijn lampje driekwart van de wedstrijd uit. Ik liep in het pikkedonker op het schijnsel van het lampje van mijn voorganger. Na drie keer verkeerd te zijn gelopen en een keer gevallen te zijn, overwon ik mijn angst en zette ook ik mijn koplamp aan.
The Nighttrail was een echt avontuur. In het donker door het bos ploeteren was zwaar maar erg leuk en spannend. Na ongeveer anderhalf uur was het al weer afgelopen voor Hans en voor mij. Ingrid mocht nog een half uurtje langer genieten voor ze over de finish kwam.
Die trail maakte ook nog andere gevoelens bij me los…..mijn spieren…..bovenbenen en kuiten gaven aan zich ingespannen te hebben.  
Op de zaterdag besloten Herman en Eef een stukje te gaan Mountainbiken. De rest maakte een wandeling (8,5 km) waarbij Kabouter Tejo ons de geneugten van het Tejo Caching (Geo Caching op z’n Tejo’s) bijbracht.

’s-Middags brachten we een bezoek aan de oorsprong van de kabouterrijke omgeving, namelijk de brouwerij van La Chouffe (voormalig familiebedrijf nu in handen van Duvel), waar we een rondleiding van een tot Belg omgedoopte Limburger kregen. Het brouwen van het bier, zo vertelde de gids ons, gebeurt met de helpende hand van menig kabouter. Na alle ins en outs omtrent het brouwproces te hebben aangehoord, werd ons in een proeflokaal allerlei glaasjes Chouffe-lekkers voorgezet.

 
Weer aangekomen bij ons tijdelijk onderkomen voelde ik – ondanks mijn La Chouffe-roes – mijn spieren nog steeds opspelen. Gelukkig waren Erica en Emmy bereid om dit euvel op de eettafel van de School van Bonnerue te tackelen. Professioneel masseerden ze gelijktijdig ieder een been, wat bij mij weer leidde tot een hele andere roes.

Na een lekker ontbijt op de zondagmorgen reden Herman, Eef en ik om 10:00 uur richting startplaats. We wilden een goede parkeerplaats bemachtigen en Herman wilde de Asics trailschoenen, die je tijdens de loop gratis mocht testen, wel proberen. Dan moesten we er wel op tijd zijn anders loop je het risico dat je schoenmaat al vergeven is, hadden we bedacht. En ja hoor, we hadden inderdaad een mooie parkeerplek en Herman kon zijn testschoenen in de gewenste maat nog krijgen. Eef besloot op het laatste moment de kans om op trailschoenen te lopen ook niet aan zich voorbij te laten gaan.

Extrapolerend vanuit de gelopen Nighttrail (anderhalf uur over 12 km) dacht ik over de vandaag te lopen 19 km ongeveer 2 uur en 1 kwartier te doen…….misschien nog iets langer, omdat ze het parcours overdag zwaarder zouden kunnen maken dan ’s-nachts. Daarbij had ik –ondanks de fijne massage van de dag daarvoor – toch nog last van mijn spieren.
Even later kwamen ook de anderen aan. Nadat Frank diverse groepsfoto’s van ons had gemaakt waren we helemaal klaar voor de wedstrijd.

Nadat de speaker ons vertelde dat het tijdens de loop aardig benauwd zou blijven, trok ik op het allerlaatste moment mijn onder-shirt uit en zou ik de wedstrijd alleen in mijn Sparta-hemdje lopen.

Geleerd van de Nighttrail – waar ik bij de eerste opgang (heuvel) al in de file kwam te staan - startte ik nu redelijk vooraan. De 39 km was ongeveer vijftig minuten eerder vertrokken en de 19 en 9 km zouden gelijker tijd – om 12:00 uur - starten. Het eerste gedeelte ging over een geasfalteerde weg; daar kon aardig vaart gemaakt worden. Daarna verliep het parcours door de bossen. Net als bij de Nighttrail waren boomwortels en keien mogelijke struikelblokken……overdag zag je die obstakels echter wel aanzienlijk scherper.
Ik had verwacht dat met name Tejo me al snel voorbij zou gaan, maar pas nadat de wedstrijd voor meer dan de helft gelopen was kwam hij langszij. Ik voelde mijn bovenbenen aardig opspelen, dus ik wenste hem succes en liet hem gaan. Ik had het idee dat ik bij de eerste vijftig deelnemers zou eindigen, dus ik vond het wel best. Ik liep een poosje alleen en toen ik opeens het gele Sparta-shirt van Tejo (handig zo’n herkenbaar clubshirt!) weer in de (betrekkelijke) verte zag opdoemen, besloot ik weer bij hem aan te haken. 

Het viel me op dat Tejo heel gelijkmatig met kleine pasjes liep maar bij de afdalingen enigszins inhield.
Nadat Tejo en ik weer een poosje samen hadden opgetrokken, begonnen we aan een deelparcours waarvan we dachten dat we nog zo’n 3 a 4 km te gaan hadden, maar tot onze verbazing bleek dat we er al veel sneller waren. Hand in hand gingen we over de finish. Ik had zonder klokje gelopen en op de digitale wedstrijdklok las ik 2 uur en 17 minuten. Ik was dus tevreden. Achteraf bleek die tijd op de wedstrijdklok te slaan op de 39 km. Tejo en ik waren na ca anderhalf uur binnengekomen?! Ook bleek het parcours slechts 17,5 km te zijn geweest.
Ikzelf, maar ook Hans, vond de Nighttrail veel zwaarder dan de Trail des Lutins. Alle Spartanen die ik binnen heb zien komen waren enthousiast over de wedstrijd, dus zeker iets om vaker te doen.
Ik kijk al uit naar het volgende Sparta-weekend in oktober; dan staat de De Hoge Veluwe Trail Loop op het programma.
Herman, Eef en ik gingen, nadat we gedoucht hadden, weer op weg naar Voorburg. Uit de speakers galmde Vive La Chouffe! http://youtu.be/eTWc96G3qgU
Alleen al vanwege de muziek een weekend om geen spijt van te hebben!