De afgelopen periode werkten wij toe naar deze dag.

De ultieme thuiswedstrijd van Den Haag waar wij dit jaar als businessteam aan meededen. Teamgenoot Wilfredo Montenegro is Venezolaan en werkt bij een Venezolaanse oliemaatschappij genaamd PDVSA (Petroleos de Venezuela S.A.) en hij kwam een aantal maanden geleden met het aanbod om aan de CPC mee te doen als businessteam.

De Eritrese lopers Micheal Gebrehiwet, Michael Megos , Mebratom Fisaha van Team Mulay zouden samen met ikzelf mee doen om te proberen op het podium te komen van het Nederlands kampioenschap businessruns die daar ook zouden plaatsvinden. In eerste instantie zou ook Jamal el Fassi van team Mulay mee doen maar hij kan wegens werkverplichtingen niet mee doen maar de van origine Duitse loper Thomas Derz nam verdienstelijk zijn plaats in.

Voor mij zou dit alweer mijn zevende editie zijn van de CPC maar voor de drie Eritrese jongens was dit een eerste grote officiële wedstrijd en het was maar de vraag hoe zij zouden presteren met de goede maar relatief korte trainingstijd van ongeveer 5 maanden. Naast de lopers van team Mulay waren er ook lopers in het team uit Mexico en Spanje die net als Wilfredo daadwerkelijk werkzaam zijn in het bedrijf.
Er waren kansen aanwezig om het podium te halen maar dan zouden de Eritrese jongens snelle tijden moeten neer zetten en van de drie is tot nu toe Micheal Gebrehiwet de meest stabiele loper met al vele snelle 1 vd 4 lopen op zijn naam. De andere twee lopers zouden dan boven zichzelf uit moeten stijgen en dat is best moeilijk als je debuteert op deze afstand.

Al vroeg pakte ik tramlijn 9 richting centraal station waar mensen van de NS mensen enthousiast welkom heetten die van het station kwamen en lopers die net klaar waren met de 5 kilometer feliciteerden met hun prestatie. Lopend richting malieveld was de speaker hoorbaar met de opzwepende muziek hard pompend op de achtergrond. Het was tegen 11 uur en de lopers van de 10 kilometer stonden tot aan het Koekamp klaar in drie startwaves om te vertrekken.

Op het Malieveld aangekomen was het behoorlijk modderig en uitkijken waar je met je schoenen liep. Ik opende mijn jas om mijn startnummer te laten zien aan de beveiliging van het businesspaviljoen en mocht doorlopen en ik kwam van de redelijke kou terecht in een verwarmde tent met overal tafeltjes een bar in het midden en aan de zijkanten kleedkamers, toiletten en aparte ruimtes voor de grotere bedrijven. Wel een luxe zeg en ik gebruikte mijn eerste consumtiebon om thee te bestellen. Ik zette mijn tas neer en belde Wilfredo die wij El Capitan ( kapitein) noemden en hij was er in 10 minuten. Ik stelde me voor aan de lopers van het bedrijf die de 5 kilometer al hadden gelopen en ik liep naar buiten om de rest van team Mulay te ontvangen. De rest van ons team kwam ook binnen alleen Mulay en andere teamgenoten die niet bij ons zo genoemde Oiled machines team hoorden mochten niet naar binnen dus spraken we af om om kwart voor twee te gaan warm lopen en te verzamelen voor de tent. We deden allen ons shirt aan met daarop de Venezolaanse vlag op de rug en de naam van het bedrijf voorop en we gingen naar buiten om warm te lopen.

We mochten uiteindelijk warmlopen vlak voor het startvak en daar zag ik mijn vader achter het hek staan en ik lachte vriendelijk en gaf hem een hand. Inmiddels was onze inloopgroep stukken groter geworden met Barefootrunner Marlon ( die veel bekijks kreeg vanwege zijn blote voeten), Ralph, Yusuf, Ron, Kamel en Matthias. We liepen met zijn allen heen en weer en werden gefotografeerd en gefilmd. De zon scheen heerlijk en van echte kou was daardoor geen sprake meer.

Nadat we de jasjes en broeken hadden uitgedaan konden we naar het startvak gaan. Helaas kon ik mezelf niet meer zo snel vooraan wurmen En ja daar gingen we van start en ik slalomde relaxed en gecontroleerd door de menigte heen. De toeschouwers juichten ons toe en het ging redelijk soepel van de Koningskade linksaf. Hier en daar zag ik mij bekende lopers van andere verenigingen en ik wist zo ongeveer bij wie ik het beter mee kon lopen.
Heerlijk ging het en al snel was ik het mooie statige Vredespaleis voorbij. De 5 kilometer passeerde ik net boven de 19 minuten en ik zat op een mooi schema.Tijdens het lopen trok ik voor de waterpost mijn handschoenen uit anders zou het water over die handschoenen heen gaan en werden ze alsnog koud.
Bij de Loosduinse weg zag ik clubgenoten Karin en Misha nog goed toejuichen.. Het ging heerlijk langs de groen van prinsterlaan laan van meerdervoort en hier was het nog steeds zonnig. Voor me zag ik een Zweedse dame lopen en Westlandse Marlies Jongerius was ook dichtbij. Nu kwam het moeilijkste gedeelte bij Scheveningen. Gelijk in de buurt van de haven voelde je de wind en grijze wolken hingen in de lucht. Nu voelde ik koude regen in het gezicht en eenmaal op de boulevard werd dat hagel. Ik liep in een groepje achteraan om uit de sterke Noordwesterwind te blijven. Mijn gezicht voelde even gevoelloos maar eenmaal bovenaan de Boulevard ging het steil heuvel afwaards. De 15 km was ik eerder al gepasseerd in 58 minuten en toen wist ik al dat een pr er niet in zat.

Nu begonnen de laatste kilometers van het Kurhaus richting centrum en Nu kwam daar ineens loopster Janna van Dijk van Haag atletiek voorbij in een heel goed tempo. Ze liep heel constant en goed en ik probeerde bij haar in de buurt te blijven maar hield toch ook mijn eigen tempo vast. Even bij Madurodam liet ik haar lopen en passeerde de rotonde en niet veel later ook de 20 kilometer. De laatste twee 5 kilometer liep ik heel vlak in 20 minuten precies en toen begon ik mijn versnelling in te zetten. Fotograaf Jeroen Tibbe riep nog mijn nam in de bocht voor de laatste meters en ik lachte even in de camera en langs het malieveld hoorde en zag ik mijn vader luid toeroepen. Ik perste er nog een laatste versnelling in waarbij ik de derde dame bij het NK net voor bleef en zag dat Janna al gefinisht was hel knap de tweede dame bij het NK was geworden. Wat een enorme prestatie en ik gaf haar een hand waarop ze zei dat het allemaal komt do0r de ademhalingstechniek die ze heeft toegepast. 1:22:43 uur was trouwens mijn tijd.

Niet veel later kwam ook clubgenoot Arjen( 1:23:04 uur) over de streep en ik praatte wat met hem en kreeg de medaille in ontvangst. Bij de uitgang op het veld keek ik nog even rond of ik mijn vader zag maar nee en ik liep terug naar de businesstent waar twee van de drie Eritrese lers uitgeput bij een tafeltje op de grond lagen. Micheal had het naar verwachting heel snel en goed gedaan in een tijd van 1:16:15 uur en de andere twee 1:21:45 (2e Michael) uur en 1:22:21( Mebrathom) uur. Helaas waren die twee toch net te hard vertrokken waardoor het de laatste kilometers heel zwaar voor ze werd maar desondanks is het een enorme prestatie voor deze debutanten. Thomas had knap 1:27:53 uur en Wilfredo 1:37:50 uur. Goede prestaties allemaal. Van team Mulay liep Ralph 1:29:28 uur, Marlon 1:31:53 uur, Stef liep 1:35:57 uur , Yusuf 1:38:25 uur, Ron 1:39:39 uur, Mulay 1:44:26 uur (ondanks een ribblessure) en Balcha 1:53:37uur. Voor alle andere loperstijden verwijs ik naar de uitslagen. Het zijn er namelijk zoveel.

Toen kwam de prijsuitreiking voor de businessteams en helaas werd onze naam niet genoemd en bleek later bij thuiskomst dat we op drie minuten afstand van nummer drie 4e zijn geworden. Wellicht volgend jaar beter? Want dan zijn de jongens stukken beter voorbereid en toch is het een hele goede prestatie 4e bij het Nederlands kampioenschap businessteams.

Bedankt Mulay voor de trainingen.

Groeten master Mattijs.