Verslag van de NK Cross 2011

Vorig jaar had ik volgens mij al eens opgemerkt dat het zo bewonderenswaardig is dat een coach en supporters de ijskou trotseren om naar een paar masters te komen kijken die in de modder willen spelen. Mulay, Roy, Mustafa en Jeroen waren de hele dag op pad om ons te komen aanmoedigen in Hellendoorn. Mannen bedankt - jullie aanmoedigen hebben zeker geholpen in dat diepe zand en elke keer die heuvel op.

Na de heerlijke NK Cross van vorig jaar in Hellendoorn, kon ik onlangs teamgenoten overtuigen mee te gaan. Leek het er eerst op dat ik met nog een of twee teamleden zou gaan, uiteindelijk liep het enthousiasme op tot 7 Team Mulay-ers. En dus twee supporters en een coach. Het busje dat daarom voor de reis werd gehuurd, maakte het gevoel van een ouderwets schoolreisje daarbij helemaal af (we hebben het onder de ramen verstoppen bij terugkomst maar achterwege gelaten). De hoofdmotivatie om met zoveel lopers voor de veteranen uit ons team af te reizen, was het verenigingsklassement. De teamspirit neemt de laatste maanden met alle goede resultaten en nieuwe leden zo veel toe, dat het leuk idee was om eens in teamverband te strijden.

Er was om 11.00 uur afgesproken waar een gezonde dosis wedstrijdspanning al te proeven was. Nog even dubbel gegecheckt of Anil daadwerkelijk een cluboutfit had geregeld en op pad maar. Een bakje koffie onderweg bij het - o zo gezellige - BP tankstation (maar ga niet naar de Shell, want daar is de koffie niet weg te krijgen, aldus een ervaren vrachtwagenchauffeur eens tegen Marlon, Mulay en mij op weg naar de Sylvestercross). Als je een normale koffie besteld bij de BP, moet je nog iets eerder van huis, want die bekers zijn zo groot, dat het wel wat langer duurt voordat je dat allemaal op hebt. Een kleine koffie voor iedereen dus. Aangekomen in Hellendoorn bleek, maar dat het goed was dat we een ruime planning erop nahielden. De trip ging vrij vlot, maar Hellendoorn zat een beetje verstop, vanwege een afgesloten weg. Chris, had Hotel Fletcher geregeld voor douches na afloop van de cross, dus daar hadden we de bus en auto neergezet. Mulay vond het een prima idee, om direct uit de bus de stijfheid uit de benen te lopen naar het startgebied toe.

Daar stonden we dan. De crossers in de rij voor de nummers. Chris voor de klasse M45, Marlon voor M40 en Andy, Anil, Ralph, Ibrahim en ik voor M35. Maar vooral dus totaal voor het verenigingsklassement dat geldt over de klasses 35/40 en 45 bij elkaar. Een ding was wel duidelijk, het was koud! Zelfs binnen in de manege waar startnummers/infobali en kleedruimten waren was het ijskoud. In de manege sloot ook Team Mulay gastloper Abraham zich bij de groep aan. Na lange overleggen en damesomkleeddtijden verder kon er warmgelopen worden. Het werd nogmaals duidelijk dat het koud was, maar dat het Hellendoornse bos en zand er weer schitterend bij was. Daarna mochten de spikes aan en op naar de callroom.

Ibrahim moest daar nog zn best doen om met zn donkerblauwe short doorgelaten te worden en Andy moest even bibberen in de kou voor de callroom, omdat Mustafa zn Sparta shirt bij zich had en al in het startgebied was. Dat was net perfect voor dat beetje adrenaline dat je scherp aan de start krijgt.

Al vanaf de start was deze cross heerlijk om te lopen. Het begon namelijk onderaan op een veld, waar m.b.v. een viaductje een lus is gecreeerd. Je moest dus elke ronde beneden door die lus. Dat betekende korte draaien, viaductje op, korte bocht links, lange draai naar recht, modderpoel onder het viaductje door en de heuvel op. De eerste ronde kreeg iedereen een toetje boevenop de berg. Een diepe zandkuil waar je je eerst in liet vallen en daarna weer uit moest klimmen. Uiterst stijl en hier bleek al hoe fel het er aan toe gaat op het NK - zelfs bij de ‘oudjes’. Schouders worden stevig ingezet bij passeren en gepasseerd worden en ook duwen met de handen was niet ongewoon. Daarna was het zaak soepel weer naar beneden te rennen, maar ook weer niet te geforceerd. Dan lag de lus onderin weer te wachten.

De speakers verraadden elke keer maar weer hoe ver Abraham op kop lag. Leuk om te horen dat hij het was, maar soms ook pijnlijk als je hoorde dat deze super-45-er al voorbij de finish kwam terwijl sommigen van ons nog net heuvel af of nog opsnelden. In het begin kwam Ibrahim me even voorbij, maar na de diepe kuil lag hij weer achter. Ik dacht dat hij verder achterop geraakt was, maar in de een na laatste ronde kwam hij weer voorbij zoeven met nog wat aanmoedigingen. De aanmoedigingen zakte eerst juist even tot in mn tenen als een bak met lood, maar later vond ik toch de stimulans om achter Ibrahim aan te gaan in jacht op een plaatsje hoger bij M35. Daarbij moest nog wel rekening gehouden met een andere loper uit dezelfde klasse die ook van achter uitgekomen was en - gebaseerd op de aanmoedigingen van de locale toeschouwers - uit de buurt kwam. De laatste keer de helling op moest de locale veteraan lossen, maar liep Ibrahim nog een eind verderop.

Met nog wat toejuichen van Mulay naar beneden, kon ik naar Ibrahim lopen en haalde hem in de bochten van de lus beneden in. Hij zei nog ' ga maar' en haakte vervolgens aan. Toen pas in die laatste meters kwam weer het besef dat we niet alleen bezig waren met de M35 strijd, maar ook met het verenigingsstrijd. Vooral toen de speaker dat nog benadrukte in aanloop naar de streep (en een blauw shirt voorbij kwam....) Die battle ging verloren, bleek later. We waren vierde met de club. Er werd opvallend hard gestreden om de clubranking. Andy en Anil volgden sterk nog voor de plekken tellend voor de eerste vier binnen het clubklassement, maar ook Chris en Marlon finishten erg goed. Ralph ging op zich ook soepel, maar kreeg al snel last van zn spikes. De volgende cross een half maatje groter!

Op een van de foto's is nog te zien dat Ibrahim en ik met een paar seconden sneller twee lopers met blauwe shirts hadden kunnen inhalen. Wellicht was dat voldoende geweest voor een derde plek. Nu hebben we in ieder geval een goede reden om in het najaar voor het volgende NK Cross te gaan (het NK wordt verschoven naar het begin van het crossseizoen). Natuurlijk geldt voor alle lopers in het team dat ‘net iets sneller’ de kansen had vergroot. Het leuk van dit verenigingsklassement is dat de prestatie niet alleen zit in de eerste vier lopers, maar in de aanwezigheid van iedereen en zelfs van de vele supportberichtjes van de thuisblijvende atleten van Mulay.

Het is jammer dat er niet elke jaar zo'n grootse cross is op deze locatie. Iedereen was het erover eens dat dit een heerlijk, echt crossparcours is. Het was overigens een eer om met het team oud Sparta topper John van de Wansem te kunnen ontmoeten op deze cross. Na een warme douche bij het hotel en gezonde snacks die Mustafa had meegebracht was een beste afsluiting van zo'n dagje in de modder spelen, een pannenkoekje in de Hooischuur. Het is onwaarschijnlijk dat er iemand was die na zo'n uitstapje niet als een blok in slaap gevallen is.

We zijn nieuwsgierig of Jeroen sneller is met de foto's die hij gisteren heeft gemaakt, dan met de foto's die hij drie jaar geleden in Agadir heeft gemaakt.

Maarten