klϕtΞ∏weer

Wat een klϕtΞ∏weer was het vandaag. In een opwelling besloot ik vanochtend na lang beraad om naar een compagnie idioten te gaan kijken die de laan van Meerdervoort loop oftewel de Parnasialoop wilden gaan lopen. Het weer was in de ochtend nog prima, zeker om een stukje te gaan lopen over het strand wat ons plan eigenlijk was maar toen we de eerste stappen op de laan v Mdrvrt deden begon het een beetje te spetteren. Mijn plan was om daar wat foto’s te maken van onze teamgenoten maar we waren zo vroeg nog dat we besloten om door naar kèkduin te wandelen om daar de start nog mee te kunnen maken van de tien en de vèf KM. Al wandelend liepen we via het vals plat van de Ockenburghstraat en de kijkduinsestraat  omhoog naar de boulevard waar de startvakken waren. Onderweg begon het steeds harder te druppelen en aangekomen bij de start regende het gestaag door. De start was een kwartiertje uitgesteld, wat ons meer tijd gaf om wat rond te lopen langs de winkels om te kijken of we bekenden tegenkwamen. Van lopen kwam niet veel want er stonden honderden atleten bibberend te schuilen voor dat buitje regen dat voorspeld was. Mietjes!!!!Onderweg konden we Hans en Sandra succes wensen waarna we ons snel gingen instaleren om een paar leuke plaatjes te schieten. Buiten het winkelgedeelte aangekomen bleek dat buitje van daarnet zich te hebben ontwikkeld tot een lichte moessonbui .Daar konden we wel tegen dus liepen we door naar een mooi plekje in de bocht tweehonderd meter verder waar we ook Sandra F. met een blond ding met vier poten en een zak hondebrokken aan de riem onder een plu zagen staan. Normaal gesproken nemen wij ook wel een plu mee als het begint te dreigen maar omdat we niet van plan waren om zover te lopen hadden we dat maar achterwege gelaten (zo’n gesleep hè). Het begon dus steeds harder te regenen en we waren blij dat het startschot viel dan kon ik snel wat plaatjes schieten om dan weer onder de overkapping te schuilen van het winkelcentrum. Een bakkie koffie zat er niet in want dat idee had iedereen dus besloten we alvast een ander stekkie te zoeken waar we misschien droog stonden. Een onmogelijke taak als richting het strand loopt, Syl zocht wel een droge plek op en ik stond langzaam te verzuipen wachtend op dat stelletje leegschedels die met dit weer over het strand gaan lopen hollen voor een medaille en een plastic zak met allerlei ongein. Gelukkig kwamen na een kwartiertje mijn eerste teamleden aan snelle Simone en Jose die op zijn mooie schoenen met tenen liep. “zijn jullie helemaal via Hoek van Holland gelopen of zo?”riep ik. Na Hans dacht ik “bekijk het maar” want ik was helemaal verzopen en we moesten nog een flink stuk lopen om weer bij de auto te komen. Door en dan ook doornat stapten we in de auto en race-ten met een noodgang naar Sweetlake waar we na een warme douche op de bank ploften met een bakkie thee voor Syl en voor mij een èskâuwe spa geel. Tot dinsdag…..

Paulus