Verslag van de Laan van Meerdervoort loop
Verslag van de Laan van Meerdervoort loop op 6 november 2011 in Den Haag
IJsklontje
Zondagmorgen begon de Laan van Meerdervoortloop voor mij met een uur verslapen. De gebruikelijke wekker van 7 uur, Max, ging pas om acht uur. De strakke planning die dan voor een vader en loopfanaticus nodig is, meteen in het water. Er moest namelijk eerst nog gezwommen worden alvorens een 10km te gaan doen. Gelukkig is het zwemmen met zo'n kleine waterrat nog leuker dan een stukje rennen. Minder was de watertemperatuur. Als ik de enige was die had geklaagd, had ik nog kunnen denken dat het mijn gebrek aan speklaagjes lag. Het uur druk spelen en spartelen in de poel kon niet voorkomen dat ik zo afkoelde, dat twee uur later mn duimen nog twee gevoelloze witte stompjes waren. Zo'n kou die in je botten gaat zitten en waarbij je een dag bij de open haard moet opwarmen.
Koffietijd
Helaas geen open haard, maar een snelle bak koffie tussendoor en snel naar Kijkduin. De grijze lucht kon geestelijk ook geen verwarming bieden, maar de ontvangst bij het hotel gelukkig wel. Bij de ingang liep ik Abraham al tegen het lijf. Goed om hem te zien, alhoewel ik bij het zien van Abraham ook altijd even moet slikken, omdat ik me dan meteen besef dat er ook dus weer uiterst rap loopgeweld aanwezig is. Dus in ieder geval geen uitzicht op een rustige startend dorpsloopje. Het grootste gedeelte van het team zat al aan de koffie in de 'kelder' van het hotel. Uitstekende ontvangst en faciliteiten. De gezelligheid bij de koffie zo met mn teamgenoten is voor mij de gelegenheid om nog even wat enthousiasme voor de loop te kweken. Er was niet echt sprake van tegenzin, maar om te zeggen dat ik stond te popelen...
Het was goed om Kamel en Andy weer eens te zien zo bij de wedstrijd. Ze zijn te druk met werk geweest (Andy is aan de slag bij Runnersworld in de Bijenkorf) om de trainingen te volgen - en je merkt dat elke teamschakel dan gemist wordt. Juist bij het ontbreken van teamgenoten, merk je hoe inspirerend ze kunnen zijn als ze er wel zijn. Daarbij gaat het niet zo zeer om de snelheid, maar meer om het delen van passie en enthousiasme.
Lekker windje
Zin of minder zin, lekkere koffie of niet, uiteindelijk moet er wel wat gelopen worden. De temperatuur voor het lopen was natuurlijk super. De wind mocht er zijn, maar het was een heerlijke gedachte deze op het strand mee te hebben. Bij de start viel op dat Arjen zich voor het eerst eens aardig wist te beheersen (lees: verdelen) - goed gedaan! Stan was een stuk sneller weg. Achteraf bleek hij wat misleid door het feit dat de 5km lopers op hetzelfde moment startten. Dat hij met zo'n snelle start toch nog zo als 8ste weet te finishen is geweldig. Ik moest hem, in tegenstelling tot in de trainingen, in ieder geval laten gaan. Nu had mezelf ook wel de opdracht gegeven om eerst maar eens 'ontspannen' naar het strand te lopen. Ik had geen idee wat te verwachten - ik kende alleen de voorgaande wegedities van de LVML en de wilde verhalen over de eerste strandeditie. Het had eigenlijk wel iets feller gekund. De vorm voor het crossseizoen - mn grootste passie - is er al wel. Bij de finish was het een genot om zoveel Team Mulay-ers in de top te zien finishen. Bij M35, 4 in de top5! Rohan vierde in zijn klasse, Issam 1e!
Omver
Mn verwachtingen voor wat betreft het parcours werden ruimschoots overtroffen. Er is de afgelopen jaren zo vaak gewijzigd. Eerst moest het per se de snelste 10 km loop van Nederland zijn. En over de langste laan van Nederland. Nu ineens vooral in de duinen en over het strand. Volgens mij is dit alles vooral ingegeven door rompslomp met gemeente m.b.t. het afzetten van routes... Het resultaat is een boeiend parcours. Lekker stil, afwisselend. Leuk om zo met de start naar beneden te moet zoeven, heerlijk om te finishen met dat mulle zand en en een laatste felle klim. Op sommige foto's van de LVML is wel een typerend minpuntje vastgelegd. Het tegenkomen van de 5km lopers op de terugweg. Die levert behoorlijk wat ongemak op voor zowel 5km als 10km lopers met botsingen tot gevolg. Dit was bij de Wateringse Veldloop ook al zo. Hopen dat Running Affairs dit in de toekomst anders aanpakt.
Wat mij betreft, verdient Paul de eerste prijs voor de foto's dit keer; mooie foto's Paul!