doemediemaar
Voor wie het nog niet wist, het is vannacht de nacht van de nacht. Dus alle lichten uit en creëer een donkere wereld dan kan je sterren spotten en zelfs de melluk-weg zeggen de heren / dames die de nacht van de nacht bedacht hebben. Wat blijkt? Het is g@%&%d$ver hartstikke bewolkt niks nada sterren of melluk-weg, gewoon een grote grijze brij. Nou dan moeten ze de nacht maar verzetten net als de klok die ook alweer op de winterslaap gaat. Die klok terug hebben ze volgens mij ergens in de zeventiger jaren bedacht om energie te besparen. Dan kon het licht des zomers wat minder lang aan en zouden we veel energie overhouden voor andere activiteiten. Nou is het zo dat met al die spaarlampen, ledverlichting, zonnepanelen, ect, ect, niet meer nodig is om de zomer /wintertijd te handhaven. Afschaffen dus die hap, nergens meer voor nodig. Hadden we nog meer van die overbodige dagen? Rokjes dag? Nee, die moeten we vanaf nu wekelijks in ere houden daar valt niks aan te bezuinigen, ja wat minder stof misschien lijkt me wel een leuk idee. Maar dit zou geen hardloopblog zijn als het niet over hardlopen zou gaan. Nog een week of drie en dan moet ik me weer gaan bewijzen in Nijmegen op de zeven heuvelen loop. Vijftien klinkende kilometers over zeven pukkels in Gelderland. Waarom doet men zoiets? Waarom doe ik het eigenlijk? Nou maken Syl en ik er meestal een leuk weekendje van. Hotelletje geboekt, vrijdag erheen en zondag na die wedsstrijd weer terug. Dit keer hebben we weer geboekt bij wat eerst de golden Tulip was maar nu bij het Fletsher concern behoord. We hebben daar al een paar keer overnacht en kwamen daar meestal een oudgediende tegen die daar achter (hoe kan het in mijn geval anders) de bar staat. Volgens mij was het 2005 toe ik daar na de wedstrijd nog even een warm bad wilde nemen. Eerst nog even een klein biertje om te vieren dat ik het weer gedaan had. Op de bar stond een groot reclameglas van het merk Leffe, inhoud vèf liter, met schuimkraag eraf misschien vier liter. Doemediemaar zei ik tegen de barkeeper en hij zei gelijk okè en begon te tappen en te tappen en te tappen. Na weer vèf minuten stond er een kelk met kostbaar goudgeel vocht voor mijn neus op de tafel te bubbelen. “Gefeliciteerd en proost” zei ie en ging verder met de andere verbaasde gasten. Na zo’n drie liter hield ik het voor gezien en ben op onze kamer in een warm bad gaan liggen dampen. Benieuwd of die barman me nog kent want de laatste paar keer hebben we in andere hotels overnacht. Nog zo’n drie weken en dan weten we het . Maar eerst nog wat trainen de komende weken. Dus tot dinsdag
P@ulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.