Wrakken gezocht
Zondagochtend, de zon is al op en we hadden het plan geopperd om op de scooter naar Rotjeknor te rijden om daar enkele atleten die het plan hadden de 42 kilometer en 195 meter te lopen een schop onder hun kont te geven om ze toch maar over de eindstreep te krijgen. De temperatuur leek wel in orde, zo rond de twaalf graden volgens mij en de thermometer liep op dus dat zal wel goed komen. De start was om tien uur volgens mij en aangezien het op de Cool singel giga druk zou zijn besloten we gelijk maar naar het halve marathon punt te rijden. Daar aangekomen waren we best wel een (beetje) afgekoeld dus besloten we een stuk verder te gaan staan op het 26 kilometer punt uit de wind en in de zon vlak voor de Erasmusbrug. Aan de helikopters konden we zien waar de topatleten ongeveer uithingen en voor hun leven liepen om toch maar die mooie koeien te kunnen kopen voor hun familie in Verweggistan. Ken je nagaan , hier in Nederland lopen mensen zich vrijwillig op die afstand naar de kl@te voor de eer en een medaille van nul komma nul waarde en die snelle jongens lopen echt voor hun leven. Dat zal ook de reden zijn waarom ze zo snel zijn. Om vijf voor elf kwam de eerste Spartaan Mathijs als een topatleet voorbij gesjeesd daarna gevolgd door al die andere randdebielen die ook voor de eer gingen en niet voor een nieuwe koe zoals het hoort. Josè had ons niet in de gaten en Marlon had vergeten zijn schoenen uit te trekken want die loopt regelmatig als een echte Keniaan op zijn blote kakkers. Simone lachte als een boerin met kiespijn omdat ze tegen de Erasmusbrug moest op klimmen en geloof mij dat viel met de scooter al niet mee. Paulo hebben we hier niet kunnen spotten en dat kwam waarschijnlijk omdat ie een lichtgroen shirt aanhad waarvan er volgens mij wel 3000 tot 4000 liepen. Antsje en Berthold hadden ons wel op tijd in de gaten zodat we er niet voor Jan met de korte achternaam stonden kou te kleumen. Na een hele rits menselijke wrakken te hebben zien passeren besloten we een ander punt te gaan zoeken, uit de wind en in de zon. Het werd op zesendertig kilometer op de kralingseweg. Net op tijd om Mathijs nog op tijd te spotten. Gevolgd door de rest die ons dit keer wel in de gaten hadden zodat we niet voor de kat zijn viool daar stonden. Marlon had zijn schoenen weer moeten aantrekken van de wedstrijd leiding omdat ie zweetvoeten had en geen ruimte voor een koe waardoor ie van plek heeft moeten ruilen want Simone liep ruim twee minuten voor hem en liet haar mooiste glimlach voor op de foto zien. ( dat had ik wel afgedongen want anders had ik wel wat anders te doen). Boven hoog in de lucht vloog een vliegtuigje met een wimpel van een autosloperij die wrakken zocht. Nou die liepen hier zat, menselijke dan, zonder blikschade. Strompelend zie mensen voorbij wandelen en als je ze probeert op te peppen kon je soms nog een grote bek krijgen ook. (Soms hoor) de meeste wrakken konden nog voorzichtig een glimlach eruit persen
voor de foto. Net toen we weg wilden gaan voor ergens een warme kop thee en een lekker koud glaasje spa geel te scoren viel mijn blik op een lichtgevend groen T shirt met een bekende kop erop. Het was Paulo die verassend genoeg nog aardig op dreef was. Na hem een schop onder zijn kont te hebben gegeven zijn we toch maar naar die versnapering te gaan zoeken want we hadden nog niet veel gegeten. Daardoor hebben we Yusuf gemist die vlak achter Paulo zat. (sorry Yusuf). Na een korte rit langs het parcours zijn we weer richting Sweetlake gereden waar we nog even lekker in het zonnetje in de tuin hebben kunnen genieten. Lange verhalen komen ook aan hun eind dus ik kap met schrijven ….tot Dinsdag
P@ulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.