Waar was Wim? (avonturen tijdens een trainingsweekend)
De datum van het trainingsweekend was aan gebroken en datspeelde zich dit jaar af in Noord Brabant in het verblijf “de Pinksterbloem”. Dus de (T)om (T)om ingesteld op Oirschot waar de varkensstal metbloemetjesgordijnen zich bevond waar we het hele weekend ons uit de naadmoesten lopen fietsen. Dit keer reed Agnes met mij mee omdat Kannie niet kon(of was het Conny niet kan?). nou ja zereed met mij mee dus. op de A58 stonden we nog een poosje in een langzaamrijdende file maar naar later bleek reed het meeste achter ons. Wij deden ertwee uur over maar de Spartanen na ons wel drie en een half uur gemiddeld. InOirschot aangekomen bleek dat ik mijn STom Stom niet gelijk had gezet want wereden de boerderij voorbij en na honderd meter riep dat ding: “oh ja,u had hierrechtsaf gemoeten”. Geen probleem dan draai ik de auto effuh en daar stonden Trudie en Miranda ons alsmachtend op te wachten want wij waren de eerste aankomers. Het was een mooieaccommodatie, zo groot dat het wel een indoor honderd meter baan leek maar danzonder rode toplaag. Na een inspectie van ons verblijf en het uitzoeken van eenslaapplaats was het tijd voor het eerste gerstenat in afwachting van de anderemalloten die in de door ons veroorzaakte file stonden. Langzaam druppelden zebinnen en rond etenstijd was bijna iedereen die op vrijdag zou komen op debestemming aangekomen. Na een avondwandeling in de stromende regen en de nodigespelletjes die normaal gesproken door bejaarden worden beoefend hebben demeeste hun nest opgezocht en in de late uurtjes ging ik ook. Boven aangekomenbleek dat ik mijn bed niet goed had opgemaakt en moest ik de hele nach op eenrubber matras liggen en aangezien ik geen rubber fetisj heb was dat wel evenafzien. Op een zeer ongezond tijstip werden we gewekt omdat het ontbijt klaarstonden de eerste training in het verschiet was. Snel fèf bakkûhplur nâhbinnûhgewerkt met wat gebakken meelschijven een vooruit geperste sinasappel en dan destoute schoenen aan om marteling 1 te ondergaan. Buiten adem kwamen we terug enbeoefenden weer het zelfde ritueel maar dan met melk erbij om daarna mijn nieuwe Bike testarten en met een groepje van zo’n man ofzes en een vrouw de Oirschotse hei te gaan terroriseren. In de groep bevondzich een veteraan die dik over de 60 was net zoals zijn fiets. En na een uurtjedacht ie “bekijk het maar ik nok ermee”en hij dook achter de struiken om de achterinrijdende Hans te ontwijken. Na een 20 minuten te hebben geroepen zijn wijverder gereden in de verwachting dat Wim wel thuis kwam. Een Amber alert isniet bestemd voor zestigplussers. Na zo’n 45 kilometer en het uitdelen van onzerantsoenen begonnen we aan terugtocht in de stromende regen. En op de thuisbasiskwamen we schoongespoeld door de regen Wim weer tegen. “gelukkig “daar was Wim”.Hij had na onze aftocht de kuierlatten genomen en was in no time weer oplocatie. Als compensatie heeft hij al onze fietsen schoongespoten en opgepoetst.Tegen 7 uur was het tijd voor de volgende activiteit en na een stevigewandeling kwamen we bij de chinees aan waar we in wedstrijdverband moestenwokken. Ik ging voor vijf gangen en heb daardoor naar mijn mening deze wedstrijdweer gewonnen. Een medaille bleef uit omdat iedereen op mij moest wachten voorde Dame Blance. Na het heerlijke eten de terugtocht weer aanvaard om ons in tezetten voor de kr, karo, karako, karaoke. Bij deze match had ik een goede partneraan Priemone die samen met mij het nummer Oh lalalala in de hitlijsten blèrden.Gevolg was een onvergetelijke medaille met bijbehorende zak vitaminepillen omhet weekend door te knagen. Na onmisbare sportuurtje voor bejaarden bleef ikmet Robert, Miranda en poolse Ado nog ff nagenieten van een lekker muziekje eneen discussie over het ontbijt. Rond de klok van twee was het tijd voor deklamme lappen die nu waren voorzien van een onderlaken, en voorzien van eenstevige (maar zachte) dosis Pearl Jam en andere herrie ben ik de nacht weerdoorgekomen. Zondag ochtend na het gebed moest ik nog even een cross van zevenkilometer doorstaan met een vier schijt wijfen. De wedstrijd werd door iedereengewonnen behalve degene die teveel strond onder zijn /haar schoenen had. Even poserenvoor de groepsfoto en daarna was het proberen je evenwicht te houden op hetslappe koord met ondersteuning van (R)ik) die voor dit doel een lang touw had gespannentussen een paar populeiken. En dat lukte wonderwel na al die inspanning. Demiddag konden we naar eigen inzicht invullen. Dat werd voor Agnes Priemone,mijn slapie Martine en ik ingevuld met zo’n vijf kilometer Varkens roosteren opde hei van Oirschot. Na het vinden van een granaat hebben we in afwachting vanhet EOD een biertje in café de veertjes in een dorp aldaar genuttigd waar Hansmet Zijn ega al de nodig versnaperingen met slagroom hadden ingeslagen. Om onsdaarna naar de kanoboerderij te begeven om onze ontbijt surveillant Richard opte halen die anders naar de thuishaven had moeten lopen. Priemone propte na hetleeghozen een hele kano naar binnen dieze bij haar thee kreeg en moi nam voor de verandering een lekker glaasjegerstenat. Na het heerlijke eten verzorgd door keukenprinses Sandra (niet dievan Hans want of die kan koken weet ik niet. De geruchten gaan van wel)vluchten de meesten naar Den Haag en omgeving zodat ik mijn Looney Tunes dekbedop een zes persoonskamer kon leggen om daar helemaal alleen de laatste nachdoor te brengen met toch maar een zacht muziekje. Maandag ochtend was het mijn beurt voor hetontbijt maar zoals elke ochtend was Richard ons weer voor (bedankt daarvoor Richard)en na het schoonmaken van de traditionele bezem zijn we met een noodgang naarhuis gereden. Maar niet zonder onderweg nog eenmaal elkaar vaarwel te zeggen. Om een lang verhaal kort te maken…… Wim is terecht, we zijn weer thuis en we zijn helemaal naar de kl#te
Het is inmiddels al woensdag dus tot donderdag ….Paulus de crosskabouter
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.