This one is for You
Zondagochtend 11 maart ik doe de gordijnen open en kijk naar buiten. Shit!! Het regent pijpestelen en ik wilde naar Den Haag om plaatjes te schieten op de jaarlijkse CPC. Ik zet de tv aan en zie daar honderden kinderen in de stromende regen staan wachten op het startschot van de heren Ernst & Bobby die maar uitblijft. Ondertussen staan die ukkies te verkleumen in de regen om hun kilometertje te wandelen, want hardlopen is haast niet mogelijk door de menigte kinderen, vaders, moeders, opa’s, oma’s en tantes. Bij de tweeënhalve kilometer is het al niet veel beter maar we besluiten toch maar te gaan. Met de auto naar de Voorweg bij het poppodium de Boerderij en daarvandaan met de randstadrail naar centraal. Intussen is de zon al gaan schijnen dus ziet het er weer beter uit voor de andere atleten. Zielig voor de kleintjes maar die hebben hun medaille meer dan verdient. We waren op tijd voor de tien kilometer en na ons te hebben geïnstalleerd in een strategische bocht tegenover het Provinciehuis voor een goed overzicht was het wachten op de atleten die al snel binnen kwamen. Veel deelnemers van haag Atletiek en een enkeling van AV Spâghtâh. (dat zal wel komen door de verschillende shirts die in de oploop zijn). Een kippenvel moment was toch wel de drie vrouwen die in de laatste bocht een spandoek ontrolden met de tekst “this one is for you Marcel Horrocks”. Zo werd Marcel nog even in herinnering gebracht na zijn tragisch dodelijk ongeval in 2017. Hij zal niet worden vergeten. Terug in de wedstrijd zag ik trainster Sandra met een startnummer van Geert langskomen en niet lang daarna trainster Trudie. Trainer Geert Jan had ik ook al gesignaleerd ruim voor die andere twee trainers. Liepen er vandaag alleen maar trainers soms? Nee want later kwamen er nog meer atleten van ons cluppie langs. Tijd voor de halve marathon. 21 kilometer en 195 meter bloed zweet en tranen. Het bloed van de kapotgelopen blaren en doorgeschuurde tepels die soms op schotwonden lijken, en Zweet van de inspanning of het doorzakken van de avond ervoor en tranen van emotie omdat de eindstreep is gehaald in een goede tijd. Op de halve hebben eerst een andere positie ingenomen op de laan van Copes enz waar lopers vanaf de brug goed overzichtelijk naar beneden lopen voor een leuk plaatje. Helaas mocht ik van een fanatieke verkeersregelaar niet staan waar ik wilde dus na de derde golf terug naar de locatie Provinciehuis[p1] nu iets verder door de bocht. Onderweg hadden we Leendert en Agnes opgepikt en onze positie ingenomen. Ondanks het goede overzicht op die plek miste ik toch nog enkele medelopers omdat ik werd afgeleid door vrouwelijk schoon of hardlopers met een rare outfit. Dus bij deze “sorry als je niet in mijn album staat”. Misschien heeft Leendert je wel gekiekt want die stond hoger en achter mij. Na tweeëneenhalf uur posten tijdens de halve vonden Syl en ik het welletjes en zij met de randstadrail afgedropen naar Sweetlake. Tot dinsdag voor de heerlijke cake want Pr’s moeten er gelopen zijn op deze top dag.
P@ulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.