Over loopmaatjes en loopolega’s
Lekkâh zeg, wil je op tijd in het Zuiderpark aankomen sta je verdorie in een vette file richting Den Haag omdat er zo nodig een aantal
automobilisten een kopstaart botsing moesten organiseren. Normaal kan ik op het viaduct bij de Oostweg hier zo de A12 opkijken en mij conclusies trekken van “duik ik erin of rij ik om. Dit keer had ik te laat in de gaten dat de lichten boven de rijbaan stonden te knipperen en ik kon aansluiten in de rij richting Den Haag. Toen ik voorbij Sweetlake eenmaal het ongeval gepasseerd was kon ik mijn pedaal diep intrappen want er zat een grote lege weg voor mij die ik snel wilde afleggen. “The road ahead is empty” galmde uit de speakers. Het was zo’n drie minuten voor zeven toen ik bij Rijswijk de Beatrixlaan op scheurde met een gang van zeventig probeerde ik nog op tijd te zijn
voor de training maar uiteraard had ik alle stoplichten tegen waardor ik om precies drie minuten over zeven mijn auto parkeerde. Nog net op tijd kon ik mijn Loopmaatjes dwingen om een extra rondje te lopen zodat ik me snel om kon kleden. Op mijn zere knieën smeekte ik of ik alsjeblieft mee mocht lopen want anders had ik al deze ellende voor niets doorstaan. “nou vooruit dan maar zei Mâghtin die als enigste een beetje mededogen had voor mijn situatie. Op de baan waren al andere loopolega’s zich warm aan het lopen en het commentaar kwam van alle kanten. “We beginnen om zeven uur hoor”. Sandra vergeleek mij zelfs met iemand anders die altijd chronisch te laat moet komen omdat dit gewoon in haar systeem zit. Ik ben verdorie altijd rond half zeven op de club te vinden, kom ie een keer buiten mijn schuld te laat en dan krijg je dit. Snel omkleden was mijn opdracht en met mijn veters los en mijn broek op m’n enkels kon ik aansluiten bij mijn zogenaamde loopmaatjes die volgens de trainert een rondje duurloop een gingen doen. Na tweehonderd meter bleek duurloop een al snel duurloop twee te zijn en na de afstraffing van dinsdag viel dat niet mee. een rondje door Den Haag via Loosduinen en via de Thorbeckelaan weer terug. Op de teller van loopmaat Hans stond veertien Kilometer maar omdat ik dat eerste rondje niet had meegelopen stond de teller voor mij op twaalf KM. “ja dag”, me reet je wil toch niet zeggen dat ik in die drie minuten verkleed tijd twee KM gemist heb.? Dan hebben jullie anderhalve minuut op de KM gelopen, sodemieter effe lekkâh gau op. Einde discussie. Na nog wat ongein in de overbevolkte kantine en gel#l over loopmaatjes en loopcollega’s ben ik weer in de auto gestapt en met Jimi Hendrix Crosstown traffic naar huis gescheurd. Tot dinsdag
Paulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.