Mudmen, op de CPC
Wat een verrassing vandaag op het malieveld, probeer ik al weken mijn nieuwe High five te introduceren voor insiders the Mudmen elbow bleek ik vandaag in de mudmen-hemel te zijn beland, nou wat betreft de modder dan. Vanmorgen om tien uur ( toen waren wij er al) was het malieveld zo goed als onbegaanbaar van de modder die de regen van gisteren had teweeg gebracht. De warming up van de Ernst en Bobbyloop moest noodgedwongen verkassen naar het startvak waardoor het daar nog drukker werd dan normaal omdat nu heel de familie mee kon lopen zonder gecontroleerd te worden. Na een kilometer moesten we heerlijk door de diepe modder met die kleine kindervoetjes een zuurverdiende medaille ophalen en daarna poseren voor de foto van team opa en oma. Daarna weer door de zalige modder naar het startvak van de vijf kilometer waar weer wat oudere bekenden en vage kennissen een rondje modder konden verwachten. Bedankt hiervoor Martin,Johan, Yvon en duizenden anderen want door al die nieuwe schoenen werd de modder wat droger zodat mijn nieuwe schoenen nog redelijk schoon na de halve konden finishen. Over die halve gesproken dat was weer afzien voor the Mudmen, niet
door die modder want die ben ik gewend op mijn werk maar de kou en de wind was dit keer een storende factor. De tien kilometer heb ik niet gezien want we waren zo afgekoeld dat we maar even bij de Burger King een bakkie troost zijn gaan halen om weer een beetje op temperatuur te komen. Toen het tijd was voor mijn kunstje waren we weer even op een redelijke temperatuur voor zolang het duurde. Na een kort afscheid van mijn trouwste fan Sylvia, die veel kou heeft moeten lijden, liep ik samen met John van Tiggelen (allemaal de groetjes) het warme startvak in. Ik stond in vak C maar door een beetje listig manoeuvreren wist ik samen met John in vak B te belanden wat ons tien minuten minder kou lijden opleverde. Onderweg stonden weer veel trouwe fans mij op te wachten om me op te zwepen tot een beter tempo. Op de oude Haagweg mijn broertje met zijn dochter en even daarvoor Henk Bres met een
honkbalknuppel (rennen Mud men). Op de groen van Prinstererlaan stond mijn dochter met haar man en mijn kleinzoon om mij vleugels te geven voor de komende kilometers. (helpt altijd). Mijn tijd per kilometer begon op 4.40 per min., maar zakte toch wat af naar de 5 minuten per km. Op de Sechbroeklaan schopte mijn schoonzoon me weer verder waardoor mijn tempo weer wat op niveau kwam. Op de boulevard (die er weer in zat) was het best afzien door de wind en de stijgende nieuwe bestrating . Maar bij het beeldenmuseum konden we weer afdalen richting de finish waar alweer een grote schare fans klaarstond om ons allemaal naar binnen te klappen. Allemaal bedankt hiervoor ook degenen langs de route die ik niet genoemd heb want dan wordt dit toch al lange verhaal nog langer. Na weer een heerlijk rondje door de modder en het oppikken van de medaille snel de fam. opzoeken en met de trein weer naar huis. Tot dinsdag denk ik
Paulus the Mudmen
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.