Minitriatlon in de duinen
Zo eindelijk weer een verbinding. Op een of andere manier kon ik niet meer op het net met dit lompe apparaat, maar ik ben er weer. Er is de afgelopen dagen heel wat te doen geweest met het weer en dat begon eigenlijk maandag al. Rond de dertig graden was de voorspelling en dat is met je hele zaakje in een zwembad heel aangenaam maar op de werkvloer waar de meesten van ons toch hun dagelijks brood moeten verdienen minder aangenaam. Ikzelf stond de afgelopen week in de duinen bij Katwijk in een duinpan bij de Quickboys om daar een trapveldje aan te leggen voor de hangjeugd die daar naar het schijnt flink wat overlast veroorzaken. Met temperaturen rond de 30 graden is dat niet echt een aanrader. Gelukkig kon ik dinsdag lekker met onze loopgroep een duintraining meemaken met deze temperaturen. Vroeger zou ik iedereen voor gek verklaren om te gaan hardlopen met deze temperaturen maar met het vooruitzicht om na afloop een duik te nemen in het zoute water liet mij toch van de bank opstaan waar ik aan vastgeplakt zat. Lekker hollen van pomp naar pomp was het vooruitzicht.(loop naar de pomp dus). Een duintraining hoort zich in de duinen en op het strand af te spelen maar wat deed onze trainer? Die ging het bos in. Ja maar daar ben ik niet helemaal voor naar het strand gereden! Tyf nâu gâu op tainert we motte de dûinuh in anders had ik wel naar het Zuiderpark gereden. Mâghtin (dat was die trainert) liet zich onder bedreiging over halen en we sjokten uitgedroogd de duinen in onderweg naar pomp 2. Na wat onzinnig heen en weer en rondjes door de gouden Haagse heuvels te hebben gerend dwongen we hem om ons mee te nemen het strand op want we wilden even afkoelen aan het water. Bij de zee aangekomen twijfelde iedereen om een duik te nemen dus besloot Mâghtin dat we maar naar Kèkduin moesten rennen met een flink tempo. Mijn benen waren goed en ik en de rest liepen in een pittig tempo naar de jutterskeet in Kèkduin. Daar aangekomen werd dat idee om even een duik te nemen in praktijk gebracht. Eerst schoenen uit, want we moesten nog een stuk terug lopen en met natte schoenen loopt dat niet echt lekker. Simone was als eerst weifelachtig aan het proberen pootje te baden maar had geen rekening met mij gehouden en ik plonsde er lustig op loswaardoor ik het eerst door was. “heerlijk jongens kom er ook in”. Twijfelachtig begon de rest van de groep wat kleding (niet alles) uit te trekken en in no time lag bijna iedereen spetterend in de Noordzee. Voor de meesten die op de fiets waren gekomen was dit toch een prestatie…….. de mini triatlon dus met de fiets gekomen acht km gelopen en tien meter gezwommen petje af. Ikzelf moest met de auto naar huis en met een natte broek op die mooie stoelen zitten is geen aanrader heb ik al eens met een eerdere auto gemerkt. Maar geen nood , ik had nog een regenbroek in de achterbak en die heb ik aangetrokken. Dat moet een fraai gezicht zijn geweest. Met dertig graden in je regenpak in de auto. Maar ja een lêkkah muziekje aan en na wat verplichtingen op Westduin naar huis om het doucheputje weer met zand te vullen…
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.