Hekken en wildroosters
Donderdag is zoals vanouds de dag van de duintraining. Bij de Saf aangekomen stond alleen Martine er nog maar. Ik kon voor de deur van het frietkot parkeren zodat we in ieder geval onze spullen in de auto konden stoppen. Langzaam druppelden er meer atleten binnen en klokslag zeven uur konden wij ons weer overleveren aan de trainer van vandaag, Herman! 8 lopers had hij toen we starten. Een lage opkomst maar zo kon de trainer een goed overzicht houden en ons arme zielen af te matten. Natuurlijk lukte dat niet want we zijn wel wat gewend. We liepen met wat omwegen naar de bosjes van Willem poot, voor het bos gedeelte van de training. Na dit bos tot aan de houtrustweg, weer via een urban route door duindorp. Waar we , nadat we daar uit liepen weer het duingebied in gingen om daar wat loopjes van wildrooster en wild hekken die daar zijn aangelegd om de hooglanders vast te houden. We konden onderweg bij de waterpunten een beetje vocht aan te vullen want met de warmte records van de afgelopen weken moet je dat wel in de gaten houden. Ik heb net een weekje can.arie eiland achter de rug. En daar was het ook geen overbodige luxe om een flesje water mee nemen. Op de eilanden waait meestal wel een frisse wind. Vooral op zee tijdens het dolfijnen spotten waar we over en door de golfslag behoorlijk door elkaar geschud werden. Gelukkig kwamen even later de dolfijnen weer in zicht en konden we deze attractie met succes afvinken en snel naar de haven koersen want de zeeziekte begon zijn eerste slachtoffers te eisen. Gezien de bleke gezichten. Mijn kleinzoon had nergens last van en had het zo te zien reuze naar zijn zin. Maar we zaten in de duinen, de achtertuin van Den Haag. Bij het laatste waterpunt en moesten de laatste berg nog even beklimmen. De beruchte Haagsche vulkaan waar een eenzame artiest zijn uiterste best deed op zijn gitaar en dat lukte hem aardig. Helaas voor hem konden wij geen munten doneren want wie gaat er nou met een zak vol munten hardlopen. Je kan ook zeggen wie gaat er nou op een hoge duin in zijn eentje op een elektrische gitaar spelen? Ik denk dat ie de rust zocht en lekker te klooien zonder dat zijn buren gingen klagen. Enfin dit was het hoogtepunt van deze training en na een afdaling naar de egel opvang zat deze training er weer op. Die konden we afsluiten en een fijn weekend voor iedereen en met een festival in het verschiet in Wateringen naar huis, douchen en me op de bank te hebben geïnstalleerd zakte ik onderuit om de laatste aflevering van Kamp Koningsbrugge te kijken. En constateren dat wij het niet zo zwaar hadden gehad. Tot blogs…..
P@ulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.