En toen was het donderdag
Aangekomen op de Saf was ik weer de eerste, maar al snel kwamen er meer medeclubleden aangefietst of zoals ik met de auto naar de duinen om ons te laten afpeigeren door een of andere trainer of deze keer in ons geval trainster. Mister Maghtin zit in Canada en Ghozilia zit volgens ons nog in Portugal, Pietâh geeft alleen dinsdags training en had op dinsdag Simone geronseld om ons atleten te kwellen. Nou en dat was me toch een opkomst welgeteld waren er drie komen opdagen plus onze kwelgeest van de dag dat maakt vier atleten. De verhouding 50% dames en 50% heren tenminste als ik ook tot die categorie behoor. Simone had van Pieter een mailtje gekregen die het schema bevatte en hoe we haar ook probeerden uit te horen , ze liet niets los behalve dat het accent op heuvels en versnellingen lag. Op een gegeven moment hebben Ton en ik Haar beetgepakt zodat Miranda haar onder handen kon nemen. Maar hoe ze ook op Simone inhakte ze liet niets meer los. Dus murw geslagen begon ze de training en liep daarbij zo fris als een hoentje in de voorste groep alsof er niets gebeurd was. Onze hoop op het bezichtigen van de natte pan werd snel een illusie want we gingen een pad eerder naar rechts zodat we met een omweg op de gebruikelijke locatie aankwamen bij de jutterskeet. Van dat pak rammel was niets te merken bij haar en ze kon zelfs nog wat buikspier training geven. Gelukkig voor ons niet zolang want ze moest haast wel een paar gebroken ribben hebben na die afstraffing en dat geeft haar weer recht op die PIMAJO bokaal. Wat je daar allemaal niet voor over moet hebben zeg ik denk dat ik bij het eerste dreigement al opgebiecht had wat we zouden moeten doen. Maar enfin we liepen van kèkdùin naah dùindorrep en van dùindorrep naah kèkdùin zonder dat ze een kik gaf dus besloten we haar bij het bestijgen van weer zo’n pukkel weer eens stevig onder handen te nemen maar ze was gewoon te snel en Ton die haar wel redelijk bij kon houden durfde haar niet alleen af te rossen en hield angstvallig alle hekjes voor haar open. (en voor ons) uiteindelijk kwamen we buiten adem alsnog langs de natte pan maar door onze slechte conditie hadden we alleen nog maar aandacht voor de eindstreep die G^%$%$@!$me ook nog eens bergop ging waardoor ik en Miranda niet genoeg kracht meer hadden om haar er nog een keer stevig van langs te geven. Al met al een goede training (bedankt hiervoor Simone) en na afloop was het tijd voor de gebruikelijke thee tig waarvan ik bij gebrek aan mijn medicijnen ook maar een beker heb genomen. (ja Agnes je leest het goed) maar dat was dus mijn laatste kop thee want ik weet wat sommige mensen en heel veel vissen in dat water doen….. tot dinsdag.
Paulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.