Doe ff normaal man!! “ik kijk wel ff”
Na twee weken op mijn krent zitten en een beetje rondfietsen door de winderige polders in ’t groene hart was het gisterenavond weer tijd om me in het Zuiderpark te melden. Niet omdat het nieuwjaarsreceptie was maar gewoon omdat ik er weer eens zin in had en aangezien het na afloop gratis slempen was had ik een extra reden om te gaan, èn omdat je dan alle vrouwen een goed Nieuwjaar kan wensen. De dag was goed begonnen alleen een beetje regen in de middag (40 mm in mijn regenmeter) en wat wind. De weergoden waren ons gunstig gezind want laat in de middag stopte de regen en brak zowaar de zon weer door. Had ik eerst nog mijn twijfels, nu kon ik niet anders dan gewoon gaan. Ik kon mijn hardloopvodden nog vinden want amateur als ik ben “ik fiets er ook mee”. de A12 was voor de verandering eens een doorgaande weg en na de gewone aantal kilometers en lekkere harde muziek melde ik me aan bij de kantine om de sleutel van de seniorenkleedkamer te kunnen betreden waar Roel en Martin ook al aankwamen geschuifeld. Na de gebruikelijke (schuine) moppen konden we de kantine betreden om iedereen een goed 2011 te wensen en daarna kon de training beginnen. Het bleek dat we maar een klein groepje hadden met atleten met een handicap want op Ghozillia na had iedereen wel een manco. Pietâh begon zijn preek over de kern met vèf keah vèfduizend. (wat!!! vèf keah vèfduizend?) Doe ff normaal man!!! “Nee vijf keer duizend bedoel ik natuurlijk, met vierhonderd rust”. Pff dat was een meevaller, nou ja meevaller? De groepen werden ingedeeld en bijna allemaal zeiden we “ik kijk wel ff”dus dat werd voor mij anderhalf keer duizend en voor de rest weet ik het niet maar volgens mij hebben ze het bijna allemaal volbracht. Na het gebruikelijke geouwehoah in de kleedkamer was het de beurt aan onze nieuwe voâhzittâgh om de receptie in de kantine te openen en naar mijn mening dacht ie dat we allemaal konden liplezen want op een gegeven moment was niet meer te horen waar ie het over had, tot een van de jonge atleten het overnam en de avond afsloot met een bedankje voor de trainer en masseuse en medeatleten voor de door hun behaalde resultaten. Petje af voor zo’n jonkie om even voor zo’n zaal vol je zegje te doen. Na mijn flesje spa geel te hebben geleegd was het weer tijd om huiswaarts te keren en neer te ploffen op onze welbekende sofa
Tot donderdag als ik tenminste geen OPA ben geworden
P@ulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.