De laan van Meerdervoortloop
Ik stond vanmorgen op en in een vlaag van verminderd bewustzijn (ik ben niet op mijn best ‘sochtends) besloot ik te gaan kijken bij de Laan van Meerdervoortloop . gelijk toen ik dat bedacht begon het te regenen. “nou dat beloofd wat , was het vorig jaar ook niet zo?” nou het zal wel weer droog worden ook”. Zo rond half twaalf werd het wat droger en we besloten toch maar te gaan. Toen we de voordeur wilden uitstappen bleek de knip nog op de deur te zitten en ik wilde hem open draaien maar dat lukte niet en wat ik ook probeerde de knip draaide door en gaf niks toe. “dan maar door de achterdeur” besloten we toen. Maar was het soms een teken? Wie weet wat voor onheil er nog meer in de lucht hangt behalve veel regen en veel wind. Door enkele regenbuien bereikten we Den Haag en na een bezoekje aan Westduin zijn we naar de S. Lohmanlaan gereden omdat daar een korte doorsteek is door de duinen naar het strand en daar scheiden de vijf en de tien kilometer ook. Zo rond een uur had ik me opgesteld op een strategisch hoge plek langs het parcours om daar een paar plaatjes te schieten en na tien minuten kwam de eerste al aan gerend. Tien minuten op drieënhalve kilometer dat gaat hard dacht ik. Maar ze hadden natuurlijk de wind mee gehad op de laan van Meerdervoort. Dat zou straks wel anders worden op het rulle zand van de stormachtige kust. Na de nodige plaatjes te hebben geschoten van diverse atleten ben ik toch maar op het strand gaan kijken omdat je daar mooiere plaatjes kan schieten en na een geforceerde klim over het S. Lohmanduin waarbij ik vanuit kijkduin bijna werd gezandstraald in de kale duinen kwam ik op het stormachtige strand net op tijd om de eerste van de tien kilometerloop te zien vechten tegen de storm en het stuifzand die met vlagen je ogen verblinde. Echt afzien dus. ik was omringd
door hardlopers en kitesurfers. Die surfers maakten reuzensprongen op de schuimende golven en dat was een spectaculair gezicht met die stormwind. Op een gegeven moment knalde er een kite met een harde klap vlak voor mij in het zand en tussen de lopers in. “dat ging maar net goed zonder ongelukken. (toch thuis moeten blijven?) gelukkig stonden er enkele omstanders om die kite tegen te houden anders had het wel fout kunnen gaan. De surfer kreeg enkele verwensingen naar zijn hoofd geslingerd van omstanders maar ik riep “ho effe, hij heeft ook recht om hier te sporten hoor”. Even later werd ie weer de lucht in geholpen en was alles weer gefocust op de wedstrijd. Ik had moeite om mijn lens schoon te houden in die harde wind want het zoute water bruiste met vlagen voorbij dus besloot ik het strand achter me te laten en in Kijkduin bij Le Bateau een Lêkkâh bokbiertje te gaan halen om op te warmen en daarna bij mijn dochter een lekker hapje te eten. Thuisgekomen moesten we weer door de tuin via de achterdeur naar binnen sluipen en nu zit ik weer een lulverhaal te schrijven terwijl de foto’s worden opgeload om op de site te zetten.
P@ulus
Commentaren
Meld u aan of maak een gebruikersaccount aan om commentaar te geven.